Wierzę w ... ?
Katecheza 96.
Paruzja
1. Od
wieków ludzie zadają sobie pytanie, czy i kiedy nastąpi koniec świata.
Wielokrotnie już wskazywano konkretne daty tego wydarzenia. Żadne jednak z tych
przewidywań dotychczas się nie spełniło i spełnić się nie może, gdyż oparte są
one na fałszywych ludzkich przesłankach i wymysłach.
2. Z końcem
świata nierozłącznie związane jest dla ludzi wierzących powtórne przyjście
Chrystusa w widzialnej postaci na ziemię. Powtórne przyjście Chrystusa na
ziemię nazywa się paruzją. Słowo to wywodzi się z języka greckiego
(gr. parousia) i dosłownie oznacza obecność, przyjście, przybycie. Jest
to termin, którym często posługuje się św. Paweł (por. 1 Tes 2,19; 3,13; 4,15;
2 Tes 2,1.8; 1 Kor 15,23). Oprócz rzeczownika paruzja używa on wyrażeń
bliskich znaczeniowo, takich jak: objawienie się, ukazanie się (por. 2 Tes
2,8), dzień Pana (por. 1 Tes 5,2; 2 Tes 1,10; 2,2), „będziemy z Panem” (1 Tes
4,17), „nasze zgromadzenie się wokół Niego” (2 Tes 2,1). Odwołując się zatem do
bogactwa określeń zawartych w Piśmie Świętym możemy odkryć pełny sens terminu paruzja.
Oznacza on przyjście Chrystusa, określone jako objawienie się lub ukazanie oraz
zjednoczenie z Nim ludzi.
3. Gdy
słyszymy o powtórnym przyjściu Chrystusa na ziemię, stawiamy niemalże
natychmiast pytanie: Kiedy to nastąpi? Kiedy Chrystus powtórnie do nas
przyjdzie? W Katechizmie Kościoła
Katolickiego czytamy, że Chrystus powtórnie przyjdzie „W sposób definitywny
«w dniu ostatecznym» (J 6,39-40.44.54; 11,24); «na końcu świata»” (KKK 1001).
Dwa tysiące lat temu Chrystus po raz pierwszy przyszedł na ziemię w ludzkim
ciele. Po raz drugi widzialnie ukaże się ludziom przy końcu świata, ale tym
razem ukaże się w całej potędze Boskiego majestatu. Towarzyszyć Mu będą
niezwykłe znaki na niebie i na ziemi oraz rzesza wiernych ludzi, którzy z wiarą
i nadzieją oczekują na szczęśliwy moment spotkania ze swoim Zbawcą. Chrystus
przyjdzie po raz drugi w widzialny sposób, aby wszyscy ludzie stanęli przed
Jego trybunałem w swoich ciałach i zdali sprawę ze swoich czynów (por. KKK
1059). Wówczas to, w obliczu Chrystusa, zostanie ujawnione to, jak każdy
człowiek odnosił się do Boga, co czynił dobrego za życia, a co złego. Z dobrych
i złych czynów każdy człowiek będzie rozliczony i zostanie albo nagrodzony,
albo ukarany.
Nikt nie może podać
konkretnej daty powtórnego przyjścia Chrystusa i tym samym – końca świata
(por. KDK 39). Jest to tajemnica znana tylko Bogu. „o dniu owym lub godzinie
nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec. Uważajcie,
czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie” (Mk 13,32-33).
Jesteśmy
wzywani do nieustannego nawracania się i całkowitego przylgnięcia do Chrystusa.
Winniśmy starać się tak żyć, osobiście oraz w swoich rodzinach i środowiskach,
jakbyśmy za chwilę mieli spotkać się z przychodzącym Chrystusem. W każdej Mszy
świętej wzywani jesteśmy do gotowości na powtórne przyjście Chrystusa. Po
przeistoczeniu wypowiadamy słowa: „Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy
Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”.
Czy wiemy i pamiętamy o tym, że kiedyś, może
już wkrótce, spotkamy się z Chrystusem? Czy przygotowujemy się na to spotkanie?
Czy tego przygotowania nie odkładamy na później?
4. Zapamiętajmy: Chrystus
powtórnie przyjdzie na ziemię w widzialnej postaci. Przyjście to nazywa się paruzją.
Towarzyszyć mu będą znaki na niebie i ziemi. Nikt nie może podać daty
powtórnego przyjścia Zbawiciela. Chrystus wzywa nas do stałej czujności i do
przygotowania siebie i świata na tę chwilę. Czuwajmy więc i módlmy się w każdym
czasie.
Ks. Ryszard Czekalski
