Historia

HISTORIA KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO W BROCHOWIE



Budowę brochowskiego kościoła p.w. św. Jerzego i Podwyższenia Krzyża Świętego rozpoczęto wmurowaniem kamienia węgielnego 7 sierpnia 1910 r., a zakończono uroczystością poświęcenia świątyni 5 listopada 1911 r.
Projekt inwestycji sporządził architekt nadradca budowlany doc. Oskar Hoßfeld, a budową kierował mistrz budowlany Dobermann.

 Poświęcenie świątyni – 5 listopad 1911r.

Architekt w sposób umiejętny nawiązał do bazyliki św. Michała w Hildesheim, jednego z najznamienitszych zabytków tzw. „ottońskiego stylu budowlanego”. Szczególnie drewniany sufit brochowskiego kościoła jest niemal wierną pomniejszoną w stosunku do oryginału kopią bogatego w wystrój i detale drewnianego sufitu z Hildesheim, jedynego w Niemczech zastosowania drewnianego przykrycia w surowej bryle romańskiego kościoła.


Zewnętrzny widok absydy kościoła św. Jerzego przypomina absydę romańskiej katedry w Hildesheim. Podobnie odrzwia brochowskie skromnie nawiązują do 1000-letnich katedralnych wrót św. Bernwarda. Budowla brochowska oparta na planie krzyża również bardziej przypomina założenia katedralne.
Wysoka, o podobnych wymiarach jak długość nawy wieża, stanowiąca dominantę kościoła, górująca centralnie w krajobrazie miejscowości nawiązuje do swego odpowiednika w kościele św. Andrzeja w Hildesheim.
Odrzwia brochowskiego koscioła

Lampę przed kościołem ufundował ewangelik, syn sołtysa brochowskiego Gotfryd Schulz.




Wnętrze jest o wiele bardziej bogate niż zewnętrza postać surowej bryły świątyni. Zawiera różnorodne detale architektoniczne i podzielone jest na 3 części:
ü  podwójny portal bogato zdobiony w ornament roślinny
ü  drewniany rzeźbiony i pozłacany ołtarz główny
ü  ambona wykonana z piaskowca, zaopatrzona w reliefy z czerwonego marmuru śląskiego

Szczególnie drewniany sufit brochowskiego kościoła jest pomniejszoną i uproszczoną w stosunku do oryginału kopią bogatego w wystrój i detale dębowego sufitu kościoła klasztornego św. Michała w Hildesheim. Sufit wymalował znany dekorator wnętrz prof. August Henrich Hermann Oetken. Podobnie jak Oskar Hoßfeld związany był z Wyższą Szkołą Techniczną w Berlinie.
 
Również pewne detale architektoniczne  i wszystkie płaskorzeźby w piaskowcu i marmurze nawiązują do tego najznamienitszego przykładu stylu „ottońskiego”, przedromańskiej sztuki w Niemczech.
Wykonał je rzeźbiarz akademicki z Ratyzbony, Jerzy Schreiner.








Fundatorem krzyża w ołtarzu głównym oraz tabernakulum był właściciel majątki brochowskiego Franciszek Walter. Dołożył się również do dzwonu „Jerzy”, ambony i elementów ołtarzy oraz nie zachowanych do obecnych czasów witraży.












Fundatorem chrzcielnicy, figur Chrystusa, św. Jerzego i św. Antoniego były katolickie zrzeszenie brochowskie.





Ołtarz Najświętszej Marii Panny ufundowało brochowskie Katolickie Zrzeszenie Panien.

Kutą skarbonę na kwestę ufundował nieznany dygnitarz kolejowy.

Malowidła na dębowym suficie nawiązujące do swego odpowiednika w kościele św. Michała, najznamienitszego przykładu sztuki romańskiej w Niemczech wykonał prof. August Heinrich Hermann Oetken, z wyższej Szkoły Technicznej w Berlinie.
 


Ołtarze boczne poświęcone Najświętszej Marii Pannie oraz św. Jadwidze wykonał rzeźbiarz z Wrocławia.


Brochowskie organy są dziełem firmy Sauer&Sohn z Frankfurtu nad Odrą.Ich rejestr dźwięków jest imponujący wobec ich tak niewielkiego rozmiaru. Uwzględniając styl brochowskiej świątyni, wykonano je na specjalne zamówienie


Chrzcielnicę z piaskowca pochodzącego z Czapli koło Złotoryi, a zwłaszcza brązowe nakrycie pochodzące z warsztatu złotnika i cyzelatora Tilmanna Schmitza z Wrocławia.


Posrebrzany krzyż oraz drzwiczki tabernakulum zaprojektował i wykonał wrocławski rzeźbiarz Wonka. Niektóre elementy są dziełem wspomnianego Georga Schreinera (balaski z brązu).