Wierzę w ... ?
Katecheza 90.
Zmartwychwstanie z Chrystusem
1. Podczas drugiej wyprawy misyjnej w 51 r.
święty Paweł Apostoł założył wspólnotę chrześcijańską w Koryncie. W młodym
Kościele korynckim pojawiły się problemy i dyskusje, dotyczące chrześcijańskiej
nauki o życiu wiecznym. Apostoł Paweł odpowiada na nie w Pierwszym Liście do
Koryntian, pisząc: „Jeżeli (...) głosi się, że Chrystus zmartwychwstał,
to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania? Jeśli
nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał. A jeśli Chrystus nie
zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara.
Okazuje się bowiem, żeśmy byli fałszywymi świadkami Boga, skoro umarli nie
zmartwychwstają, przeciwko Bogu świadczyliśmy, że z martwych wskrzesił
Chrystusa” (1 Kor 15,12-16).
2. Punktem
kulminacyjnym wyznania naszej wiary jest głoszenie zmartwychwstania umarłych na
końcu czasów oraz życia wiecznego (por. KKK 988). Podstawą teologiczną tej
prawdy jest przekonanie o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Prawdę o
zmartwychwstaniu umarłych Bóg objawiał stopniowo. Nadzieja na cielesne
zmartwychwstanie pojawia się już w Starym Testamencie. Jezus łączy natomiast
wiarę w zmartwychwstanie ze swoją osobą, mówiąc: „Ja jestem zmartwychwstaniem i
życiem” (J 11,25). To Jezus w ostatnim dniu wskrzesi tych, którzy będą wierzyć
w Niego (por. J 5,24-25; 6,40) i którzy będą spożywać Jego Ciało i pić Jego
Krew (J 6,54) (por. KKK 994). Jak zaznacza święty Łukasz w Dziejach
Apostolskich, być świadkiem Chrystusa od początku oznaczało być „świadkiem Jego
zmartwychwstania” (Dz 1,22) (por. KKK 995).
3. Co to znaczy zmartwychwstać? Jak naucza
Katechizm, śmierć jest „rozdzieleniem duszy i ciała”. Ciało człowieka ulega
zniszczeniu, jego dusza zaś idzie na spotkanie z Bogiem, oczekując jednocześnie
na ponowne zjednoczenie ze zmartwychwstałym ciałem. Bóg w swojej wszechmocy
przywróci ostatecznie naszym ciałom niezniszczalne życie, jednocząc je z
naszymi duszami mocą Zmartwychwstania Jezusa (por. KKK 997). Kto
zmartwychwstanie? Wszyscy ludzie, którzy umarli: „Ci, którzy pełnili dobre
czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia, ci, którzy pełnili złe czyny – na
zmartwychwstanie potępienia” (J 5,29, por. KKK 998). Kiedy zmartwychwstaniemy?
W sposób definitywny „w dniu ostatecznym” (J 6,39-40.44.54; 11,24), „na końcu
świata”. Zmartwychwstanie zmarłych jest wewnętrznie złączone z powtórnym
przyjściem Chrystusa: „Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos
archanioła i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi”
(1Tes 4,16).
Jeśli jest
prawdą, że Chrystus wskrzesi nas „w dniu ostatecznym”, to jest także prawdą, że
w pewien sposób już jesteśmy wskrzeszeni z Chrystusem, dlatego już na ziemi
życie chrześcijańskie jest uczestniczeniem w śmierci i zmartwychwstaniu
Chrystusa. „Razem z Nim pogrzebani w chrzcie... razem zostaliście
wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił” – czytamy w Liście do
Kolosan (2,12). Karmieni Ciałem Chrystusa w Eucharystii należymy już do Jego
ciała mistycznego – Kościoła. Gdy zmartwychwstaniemy w dniu ostatecznym, „razem
z Nim ukażemy się w chwale” (Kol 3,4,
por. KKK 1002, 1003). W oczekiwaniu na dzień zmartwychwstania ciało i
dusza wierzącego należy już do Chrystusa. Z tej godności wynika konieczność
szacunku dla własnego ciała, a także dla ciała drugiego człowieka, szczególnie
gdy cierpi (por. KKK 1004).
4. Zapamiętajmy: Prawda o „ciała zmartwychwstaniu” oznacza, że ostatecznym stanem
człowieka nie będzie tylko nieśmiertelna dusza oddzielona od ciała, lecz że
ludzkie ciało na nowo otrzyma życie. „Jak Chrystus prawdziwie zmartwychwstał i
żyje na zawsze, tak również On wskrzesi wszystkich w dniu ostatecznym z ciałem
niezniszczalnym. (…) To, w jaki sposób nastąpi zmartwychwstanie, przekracza
naszą wyobraźnię i nasze rozumienie” (KomKKK 203-205).
Ks. Tadeusz Durszlewicz
