KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Wierzę w ... ?
Katecheza 37.
WYZNANIE WIARY
Imię Jezus
1. O nadaniu dziecku imienia
rodzice rozmawiają na długo przed jego pojawieniem się na świecie. Często do
tych dyskusji włączają się inni członkowie rodziny, przyjaciele czy znajomi.
Dlaczego tak prosta zdawałoby się czynność, jaką jest nadanie dziecku imienia,
budzi tyle emocji? Dlaczego rodzice przywiązują do tego faktu tak wielkie
znaczenie?
2. Odpowiedzi na te pytania można odnaleźć w
dość powszechnie występującym przekonaniu człowieka o istnieniu pewnych treści,
zawierających się w noszonym imieniu, o randze samego imienia. Rodzice nadają
dziecku imię, aby wyposażyć je w pewne cechy, niejako „zaprogramować” jego
przyszłość lub odwrócić nieprzychylny bieg wydarzeń. Imię jest więc niejako ukierunkowaniem
życia człowieka, życzeniem czy błogosławieństwem. Ważne jest również to, iż zwracanie się po imieniu wyraża bliską relację
międzyosobową. Dlatego jesteśmy po imieniu tylko z ludźmi, którzy są nam w
jakiś sposób bliscy.
Rozważmy zatem, jakie znaczenie
ma dla nas szczególne Imię, o którym Pismo Święte mówi, że „nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie
dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być
zbawieni” (Dz 4,12). Chodzi oczywiście o imię naszego Zbawiciela – imię Jezus.
3. Imię Jezus zostało nadane naszemu
Zbawicielowi bezpośrednio przez Boga. Nie nadano go z ludzkiej inicjatywy, ale
zostało objawione Maryi przy zwiastowaniu. Katechizm Kościoła Katolickiego
naucza, że w chwili zwiastowania anioł Gabriel nadaje mającemu się narodzić
Dziecięciu jako własne imię Jezus, które wyraża zarówno Jego tożsamość, jak i
posłanie. „Jezus” w języku hebrajskim oznacza: „Bóg zbawia”, „Jahwe jest
zbawieniem”. Ponieważ jedynie Bóg
„może odpuszczać grzechy” (Mk 2,7),
to On w Jezusie, swoim odwiecznym Synu, który stał się człowiekiem, „zbawił lud
od jego grzechów” (Mt 1,21). W ten
sposób w Jezusie Bóg wypełnia całą historię zbawienia dla dobra ludzi (por. KKK
430). Jezus z Nazaretu nie tylko nosi imię, które mówi o zbawieniu, ale także
jest Tym, którego to imię oznacza: jest Zbawicielem. Świadczą o tym pewne
zwroty użyte przez ewangelistów: Łukasza – „narodził się wam Zbawiciel” (Łk
2,11) i Mateusza - „On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1,21).
Zwroty te odzwierciedlają prawdę objawioną, którą głosi cały Nowy Testament, a
najpełniej wyraża święty Paweł Apostoł, gdy pisze: „Dlatego też Bóg Go nad
wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano (…) i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest
Panem ku chwale Boga Ojca” (Flp 2, 9-11). Mimo, że imię Jezus nosiło wielu
synów narodu żydowskiego przed Chrystusem - zarówno w Starym, jak i w Nowym
Testamencie, to tylko w Jezusie Chrystusie imię to osiąga pełnię swego znaczenia.
On bowiem jest właśnie Tym, w którym i przez którego Bóg dokonał zbawienia
człowieka. W Starym Testamencie arcykapłan raz w roku wzywał imienia Boga
Zbawiciela dla wynagrodzenia za grzechy Izraela (por. KKK 433). W Nowym
Testamencie to właśnie imię Jezus jest właściwym imieniem Boga Zbawiciela.
Nawet złe duchy boją się Jego imienia, uczniowie w Jego imię dokonują cudów,
ponieważ Ojciec udzieli im wszystkiego, o co Go poproszą w imię Jezusa (por.
KKK 434).
Imię Jezus znajduje się w centrum modlitwy chrześcijańskiej,
wszystkie bowiem modlitwy liturgiczne kończą się formułą: „Przez naszego Pana
Jezusa Chrystusa”. Podobnie punktem kulminacyjnym modlitwy „Zdrowaś Maryjo” są
słowa: „błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus” (por. KKK 435). Imię „Jezus” towarzyszy
zatem chrześcijanom przez całe życie. Wielu z nich odchodzi z tego świata,
wymawiając imię Jezus.
Czy
zawsze wymawiamy imię Jezus z należnym szacunkiem? Czy nie wzywamy imienia
Jezus nadaremno?
4.
Zapamiętajmy: Imię „Jezus” znaczy „Bóg zbawia”. Jest to
imię Boże, jedyne, które przynosi zbawienie; mogą go wzywać wszyscy, ponieważ
Syn Boży zjednoczył się ze wszystkimi ludźmi przez Wcielenie (por. KKK 432).
Ks. Tomasz Wójtowicz