KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Wierzę w ... ?
Katecheza 48.
Królestwo Boże
1. Z czym kojarzy się nam królestwo? Najczęściej z krajami
rządzonymi przez królów, z minionymi systemami politycznymi. W niektórych
krajach Europy królestwa istnieją po dziś dzień, np. w Belgii, Hiszpanii,
Szwecji, Wielkiej Brytanii. Władza królewska ogranicza się w nich niemal
wyłącznie do pełnienia funkcji reprezentacyjnych. W sensie przenośnym królestwo
oznacza dziedzinę lub teren czyjejś działalności, władzy, wpływu. Mówi się np.
o królestwie sztuki, mody, roślin, zwierząt.
2. Chrystus określił Bożą, niewidzialną rzeczywistość
słowem „królestwo”, wziętym z codziennego języka ludzkiego. Tego królestwa nie
można porównać jednak z królestwem ziemskim, politycznym, ponieważ ma ono
charakter nadprzyrodzony, duchowy. Stwierdził to Chrystus przed Piłatem,
gdy powiedział, że ono „nie jest z tego świata” (por. J 18,36). Zostało jednak
wśród tego świata zaszczepione, pośród niego ma się rozwijać i wzrastać za
pośrednictwem i przez posługę Kościoła, który na ziemi „stanowi zalążek i
zaczątek tego królestwa” (por. KKK 541).
Rzeczywistość określana mianem
„Królestwo Boże” oznacza najogólniej panowanie Boga w świecie i w człowieku
- w jego myślach, słowach i czynach. Pięknie to wyraził św. Paweł: „Teraz
zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2,20).
3. Jezus, aby wypełnić wolę Ojca, zapoczątkował Królestwo Boże na
ziemi (por. KKK
541). Swoją publiczną działalność rozpoczął w tym czasie, gdy Jan Chrzciciel
został uwięziony przez Heroda. Przyszedł wówczas do Galilei i głosił Ewangelię
Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się
i wierzcie w Ewangelię” (por. Mk 1,14-15).
W osobie Jezusa Chrystusa, w Jego słowach i czynach Królestwo
Boże wkracza w dzieje człowieka i świata. Ma ono swój początek w Starym
Testamencie, w obietnicach i zapowiedziach prorockich, danych ludowi wybranemu
i całej ludzkości. Staje się centralnym tematem przepowiadania Jezusa, który
naucza o nim przede wszystkim w przypowieściach. Jezus głosi w nich, że
pierwszym i najważniejszym warunkiem wejścia do Królestwa Bożego jest
nawrócenie, czyli takie myślenie i postępowanie, które będzie zawsze zgodne
z Ewangelią.
Zbawiciel słowem i czynem ukazuje bezgraniczne
miłosierdzie Ojca wobec grzeszników i ogromną radość w niebie, gdy choćby jeden
z nich się nawraca. Największym zaś dowodem tej miłości będzie ofiara Jego
życia na odpuszczenie grzechów (por. KKK 545). Męka, krzyż i zmartwychwstanie
Jezusa potwierdzą prawdę wszystkich słów i czynów Jezusa.
W Ewangelii Jezus mówi do uczniów: „przyszło do was
królestwo Boże” (Mt 12,28); „królestwo Boże jest pośród was” (Łk 17,21) i
„królestwo Boże przyjdzie” (Mt 6,10). Jak to rozumieć?
Królestwo Boże już przyszło, bo między ludźmi
jest Zbawiciel, w którym sam Bóg staje się obecny pośród nich. Królestwo Boże jest w nich w tej
mierze, w jakiej przyjmują wolę Bożą i rzeczywiście starają się ją wypełnić.
Gdy tak czynią, realizuje się w nich Boże panowanie. Królestwo Boże dopiero
przyjdzie, ponieważ Jezus nie doprowadził jeszcze dzieła zbawienia do
końca. Stanie się to dopiero u kresu historii, gdy przyjdzie On w chwale jako
Sędzia. Będzie to ostateczne zwycięstwo Boga nad szatanem i sprawiedliwi
posiądą królestwo, przygotowane im od założenia świata (por. Mt 25,31-46).
Wszyscy ludzie są powołani do tego królestwa. Jego
konstytucją są błogosławieństwa Jezusa (por. Mt 5,3-10). Jest ono otwarte dla
ubogich w duchu, zasmuconych, cichych, łaknących i pragnących sprawiedliwości,
miłosiernych, dla osób czystego serca, wprowadzających pokój i cierpiących
prześladowanie dla sprawiedliwości. Jezus ogłasza ich za to błogosławionymi. Od
żłóbka po krzyż Zbawiciel dzieli życie ubogich, zna głód, pragnienie,
ogołocenie. Co więcej - utożsamia się z wszelkiego rodzaju ubogimi, a czynną
miłość do nich czyni warunkiem wejścia do swego królestwa, mówiąc: „wszystko,
co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”
(Mt 25,40; por. KKK 544).
Jak dziękujemy Jezusowi
za zaproszenie nas do Królestwa Bożego? W jaki sposób przyczyniamy się do
umacniania i rozwoju tego Królestwa na ziemi?
4. Zapamiętajmy: Królestwo Boże zostało
zapoczątkowane na ziemi przez Chrystusa. Zajaśniało ono ludziom w Jego Osobie,
słowie i czynach. Warunkiem wejścia do niego jest nawrócenie i wiara w
Ewangelię. Kościół jest zalążkiem i początkiem tego Królestwa (por.
KKK 567).
Biskup Roman Marcinkowski
