Tradycyjnie w katolickich Rodzinach
w Polsce w wigilię Bożego Narodzenia,
zachowywany jest post ścisły!
w Polsce w wigilię Bożego Narodzenia,
zachowywany jest post ścisły!
Jak co roku, parafialne przeżywanie uroczystej pamiątki uroczystości naszego Zbawiciela, zainaugurujemy o godz. 9.00, tzw. wigilijną Mszą św. opłatkową całej Rodziny Parafialnej, wszystkich Rodzin naszej Parafii.
Szanując trwające w domach przygotowania, zapraszamy do udziału w tej wspólnej modlitwie choćby przedstawicieli każdej z Rodzin tworzących naszą Parafię.
Takie samo słowo zaproszenia kierujemy także do wszystkich P.T. Instytucji, Urzędów i Zakładów Pracy naszego środowiska.
Na wstępie Mszy św. przywitamy wędrujące Betlejemskie Światło Pokoju.
Podczas Mszy św. błogosławić też będziemy figurki Dzieciątka Jezus i żłóbki.
PORZĄDEK DUSZPASTERSKO - LITURGICZNY
- 7.00 - Msza św.
- 8.40 - Godzinki o Niepokalanym Poczęciu N.M.P.
- 9.00 - wigilijna Msza św. opłatkowa
- Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy
- 22.00 - Msza św.
- 24.00 - Msza św. pasterska
Informacje:
Punktem kulminacyjnym przeżyć adwentowych w rodzinach chrześcijańskich jest wigilia Bożego Narodzenia. Posiada ona bardzo bogatą liturgię domową. Geneza tej liturgii, obrzędy i zwyczaje mają bardzo starą tradycję.
Uroczysta uczta wigilijna rozpoczyna się po zachodzie słońca, wraz z pojawieniem się pierwszej gwiazdy na niebie. Na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, o której mówi św. Mateusz, a którą, ujrzeli Mędrcy i bardzo się uradowali (Mt 2,10). Zgodnie z praktyką dawnych chrześcijan, spożywa się ją jako obiad postny, złożony z tradycyjnych potraw, zgodnych z tradycją rodzinną. Powszechnie zachowywany jest w Polsce także zwyczaj wkładania siana pod obrus na stół, przy którym będzie spożywana uroczysta wieczerza wigilijna. Zwykle też pozostawia się przy stole tzw. puste miejsce, symbolizujące obecność naszych zmarłych oraz żyjących w dalekich stronach świata. W ostatnich latach przyjęła się także praktyka zapalania świecy nabytej w ramach Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom oraz zapalania jej światłem z Betlejem.
Uroczysta uczta wigilijna rozpoczyna się po zachodzie słońca, wraz z pojawieniem się pierwszej gwiazdy na niebie. Na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, o której mówi św. Mateusz, a którą, ujrzeli Mędrcy i bardzo się uradowali (Mt 2,10). Zgodnie z praktyką dawnych chrześcijan, spożywa się ją jako obiad postny, złożony z tradycyjnych potraw, zgodnych z tradycją rodzinną. Powszechnie zachowywany jest w Polsce także zwyczaj wkładania siana pod obrus na stół, przy którym będzie spożywana uroczysta wieczerza wigilijna. Zwykle też pozostawia się przy stole tzw. puste miejsce, symbolizujące obecność naszych zmarłych oraz żyjących w dalekich stronach świata. W ostatnich latach przyjęła się także praktyka zapalania świecy nabytej w ramach Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom oraz zapalania jej światłem z Betlejem.
Uczta ma charakter religijny, świadczy o tym stary zwyczaj czytania fragmentu Ewangelii Św. Łukasza o narodzeniu Chrystusa i wspólna modlitwa całej rodziny. Ceremoniom wieczerzy wigilijnej przewodniczy z zasady ojciec Rodziny. Uczta wigilijna ma więc charakter ściśle rodzinny. Zaprasza się na nią oprócz rodziny i krewnych tych, co domu nie prowadzą lub mieszkają samotnie. Atmosferę serdeczności i rodzinności uczty wigilijnej potęguje przemówienie wigilijne ojca rodziny i życzenia wzajemnie sobie składane z tej okazji.
Kulminacyjnym momentem wieczerzy jest obrzęd łamania się opłatkiem. Jest to pozostałość, ślad eulogii starochrześcijańskich => chleb ofiarny, który składano na ołtarzu w czasie przygotowania darów eucharystycznych. Część z tego wybierano do konsekracji, pozostałą zaś poświęcano i posyłano do domów.
Obrzęd łamania się opłatkiem następuje po modlitwie i złożeniu sobie życzeń, tj. na początku wspólnej uczty. Dzielenie się opłatkiem oznacza poświęcenie się jednych dla drugich, zbliża oddalonych, łączy umarłych z żywymi, jedna skłóconych i uczy, że ostatni nawet kawałek chleba należy podzielić z bliźnimi.
Rodzinna Wieczerza wigilijna a w Liturgii, pierwsze Nieszpory uroczystości Narodzenia Pańskiego (wieczorem 24. grudnia) rozpoczynają drugi okres roku kościelnego - OKRES BOŻEGO NARODZENIA. Trwa on do niedzieli Chrztu Pańskiego, tj. do niedzieli po Objawieniu Pańskim (Święto Trzech Króli - 06. stycznia). Po Mszy św. "pasterskiej" sprawowanej o północy z 24. na 25. grudnia, rozpoczyna się - trwająca do 01. stycznia - oktawa uroczystości Narodzenia Pańskiego.
BOŻE NARODZENIE
Dorocznym zwyczajem naszego domu, gromadzimy się przy wigilijnym stole, by rozpocząć świętowanie narodzenia naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Z wiarą przyjmujemy prawdę, że dzisiaj narodził się nam Zbawiciel.
Wsłuchując się w słowa Ewangelii razem z Maryją i Józefem adorujmy Dziecię Jezus, które złożone w żłobie ogarnia swą miłością każdego z nas.
Jeden z uczestników odczytuje słowa Ewangelii. /Łk 2,1 -8/
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza.
Kiedy tam przebywali. Nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoim stadem. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: "Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się Wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie"..
I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: "Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie".
Idąc za blaskiem betlejemskiej gwiazdy uczestniczymy w wielkiej pielgrzymce liczącej miliony ludzi, którzy dziś, w środku nocy, razem z nami – na wzór pasterzy – przerwali spoczynek i opuścili domy.
Dokąd prowadzi nas betlejemska gwiazda? Do źródła najczystszych i największych wartości, jakie są dostępne dla człowieka, do betlejemskiej groty.
Stajemy przy ołtarzu. Dokonuje się tu to samo misterium betlejemskiej groty. Jesteśmy uczestnikami wielkiego gestu miłości Boga wobec nas. Pamiętajmy, że choćby świat pokryły ciemne chmury, w betlejemskiej grocie wciąż bije źródło zbawczej miłości Boga.
Kto do niego dotrze, nie zginie, ale żył będzie na wieki.
