Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan
Każdego roku od 18. do 25. stycznia, obchodzony jest wyjątkowy tydzień, tzn. Tydzień Jedności Chrześcijan. Jest to czas szczególny, bowiem wszyscy chrześcijanie modlą się w tym czasie o chrześcijańską jedność, wychodzą naprzeciw temu, o co w swojej arcykapłańskiej modlitwie prosił Jezus Swojego Ojca: Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie, aby wszyscy stanowili jedno.
Rangę szczególności tego okresu podkreśla fakt, że kto w tym czasie uczyni cokolwiek dla jedności Kościoła (modlitwa, post, jałmużna, studium itp.) i weźmie udział w zakończeniu tego Tygodnia Modlitw, może zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.
Plan tygodnia:
DZIEŃ PIERWSZY – sobota, 18 stycznia 2014 r.
TEMATY DO REFLEKSJI
My, którzy wzywamy imienia Pana, jesteśmy razem powołani do świętości, jesteśmy tymi „którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie” (1 Kor 1,2). W Księdze Wyjścia to wspólne gromadzenie się ludu Bożego jest określone jako cenne dobro, królestwo kapłanów i lud święty. W Pierwszym Liście św. Piotra nasze członkostwo w tej komunii świętych jest rozumiane jako następstwo powołania Bożego nas wszystkich jako wybranego plemienia, królewskiego kapłaństwa, ludu przeznaczonego Bogu na własność. Wraz z tym powołaniem otrzymujemy prawo ogłaszania potężnych dzieł Bożych, które wyciągają nas z ciemności do Bożego światła.
Ponadto w Ewangelii według św. Mateusza czytamy, że gdy jako komunia świętych razem modlimy się o jedność i staramy się pełnić wolę Bożą, nasza jedność w Jezusie wykracza poza naszą rodzinę, klan czy klasę.
PYTANIA
• Co dla nas lub w tradycji naszych Kościołów oznacza termin „komunia świętych”?
• W jaki sposób powołanie do stawania się „ludem świętym” skłania nas do wyjścia poza nasze chrześcijańskie środowisko?
MODLITWA
Miłosierny Boże, wraz z tymi wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana słyszymy, że Ty powołujesz nas do świętości. Uczyniłeś nas wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, ludem świętym. Mocą swojego Ducha Świętego złącz nas razem w komunię świętych i umocnij do pełnienia Twej woli i do ogłaszania potężnych dzieł Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Amen.
DZIEŃ DRUGI – niedziela, 19 stycznia 2014 r.
Razem… dziękujemy za Bożą łaskę w innych
TEMATY DO REFLEKSJI
W Księdze Powtórzonego Prawa wdzięczność jest sposobem życia z głęboką świadomością obecności Boga w nas i wokół nas. Jest to zdolność rozpoznawania Bożej łaski, która działa w nas i wszędzie we wszystkich ludziach, i dziękowania Bogu. Radość, która płynie z tej łaski, jest tak wielka, że doświadcza jej nawet „obcy, który jest u ciebie”. W kontekście ekumenicznym wdzięczność oznacza umiejętność radowania się z darów Bożej łaski obecnych w innych wspólnotach chrześcijańskich; postawę, która otwiera drzwi do ekumenicznej wymiany darów
i do uczenia się od siebie nawzajem. Całe życie jest darem Boga: od momentu stworzenia aż do chwili, gdy Bóg stał się ciałem w życiu i dziele Jezusa; do tego momentu, w którym my
żyjemy. Podziękujmy Bogu za dary łaski i prawdy dane w Jezusie Chrystusie, obecne i objawiające się w nas i naszych Kościołach.
PYTANIA
• Jakich darów Bożej łaski pochodzących z Kościołów innych tradycji doświadczyliśmy już w naszych wspólnotach?
• W jaki sposób chrześcijanie różnych tradycji mogliby lepiej przyjmować i dzielić się darami, które Bóg ofiarował każdemu z nas?
MODLITWA
Najukochańszy i najłaskawszy Boże, składamy dzięki za dary Twojej łaski, których doświadczamy w naszej tradycji i w tradycjach innych Kościołów. Przez łaskę Twojego Świętego Ducha spraw, aby nasza wdzięczność stale wzrastała, gdy spotykamy się ze sobą i w nowy sposób doświadczamy
Twojego daru jedności. Modlimy się o to przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Amen.
DZIEŃ TRZECI – poniedziałek, 20 stycznia 2014 r.
Razem… nie brak nam żadnego duchowego daru
TEMATY DO REFLEKSJI
Hiob uświadamia sobie, że nawet gdyby wszystko zostało mu zabrane, zostanie bojaźń Boża, która jest mądrością. Jako bracia i siostry w Chrystusie, chociaż jesteśmy osłabieni przez podziały, wszyscy zostaliśmy obdarzeni obfitością różnorodnych darów, zarówno duchowych, jak i materialnych, do budowania Chrystusowego ciała. A jednak, mimo Bożych obietnic i pełnego wspaniałomyślności życia i miłości Jezusa, podobnie jak uczniowie w Ewangelii według św. Marka, czasami zapominamy o naszym prawdziwym bogactwie: wprowadzamy podziały, gromadzimy zapasy, mówimy i działamy tak, jakbyśmy „nie mieli chleba”. Chrystus nie jest podzielony: razem mamy dość darów, aby się nimi dzielić między sobą i ze „wszystkim, co żyje”.
PYTANIA
• Dlaczego zapominamy o obfitości Bożych darów, mówiąc: „Nie mamy chleba”?
• W jaki sposób możemy lepiej dzielić się duchowymi i materialnymi darami?
MODLITWA
Wierny i hojny Boże, błogosławimy Cię za to, że dałeś nam wszystkie duchowe dary, których potrzebujemy, by dojść do pełnego podobieństwa
do Chrystusa: za mądrość, za dary służby i za chleb. Pomóż nam być znakami Twojej obfitości zgromadzonymi w jedno, abyśmy mogli nieść dary Twego wiecznego królestwa wszędzie tam, gdzie ludzie doświadczają cierpienia i niedostatku. Napełnieni Duchem modlimy się w imię Tego, którego darem był chleb Jego życia połamany za nas, teraz i na zawsze. Amen.
DZIEŃ CZWARTY – wtorek, 21 stycznia 2014 r.
Razem… potwierdzamy, że Bóg jest wierny
TEMATY DO REFLEKSJI
Odwieczna jedność Ojca, Syna i Ducha wprowadza nas w miłość Bożą i wzywa do udziału w Bożym dziele, którym jest miłość, miłosierdzie i sprawiedliwość, w świecie. Miłosierdzie i sprawiedliwość nie są w Bogu oddzielone, lecz połączone w wiernej miłości objawionej w przymierzu
Boga z nami i z całym stworzeniem. Zachariasz, który właśnie został ojcem, składa świadectwo o Bożym miłosierdziu, które przejawia się w dochowywaniu obietnic złożonych Abrahamowi
i jego potomkom. Bóg jest wierny swemu świętemu przymierzu. Modląc się nieustannie o jedność Kościoła, nie możemy zaniedbywać wspólnych spotkań i wzajemnej zachęty, pobudzając się wzajemnie do miłości i dobrych czynów, mówiąc: „Bóg jest wierny”.
PYTANIA
• W jaki sposób doświadczaliśmy Bożej wierności w naszym życiu i w życiu naszej wspólnoty w minionym roku?
• W jaki sposób Boża wierność inspiruje nas do dążenia do chrześcijańskiej jedności?
MODLITWA
Wierny Boże, składamy dzięki za Twą niezmienną miłość i Twoje oddanie. Trwając w radosnej nadziei, pracując i modląc się razem o pełną widzialną jedność Twojego Kościoła, prosimy Cię, napełnij nas wiarą w Twe obietnice. Modlimy się o to przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana,
w mocy Ducha Świętego, Boga przez wszystkie wieki wieków. Amen.
DZIEŃ PIĄTY – środa, 22 stycznia 2014 r.
Razem… jesteśmy wezwani do współuczestnictwa
TEMATY DO REFLEKSJI
Jesteśmy powołani do wspólnoty z Bogiem Ojcem, z Jego Synem Jezusem Chrystusem i Duchem Świętym. Gdy zbliżamy się do Trójosobowego Boga, jednocześnie zbliżamy się do siebie w chrześcijańskiej jedności. Chrystus przemienił naszą relację ze Sobą, nazywając nas przyjaciółmi, a nie sługami. W odpowiedzi na tę miłość jesteśmy wezwani do budowania naszych relacji opartych nie na sile i dominacji, lecz na przyjaźni i wzajemnej miłości. Powołani przez Jezusa, mamy stawać się świadkami Dobrej Nowiny zarówno wobec tych, którzy jeszcze jej nie słyszeli, jak i wobec tych, do których już ona dotarła. To świadectwo zawiera wezwanie do wspólnoty z Bogiem i ustanawia wspólnotę pośród tych, którzy odpowiadają na nasze zaproszenie.
PYTANIA
• W jaki sposób doświadczamy wezwania do wspólnoty z Bogiem?
• W jaki sposób Bóg wzywa nas do wspólnoty z innymi w naszych Kościołach i poza nim?
MODLITWA
Ojcze miłości, Ty wzywasz nas do wspólnoty z Twoim Synem i pozwalasz nam zbierać owoce głoszenia Ewangelii. Przez łaskę Twojego Ducha naucz nas wzajemnej miłości i jedności, aby nasza radość była pełna. Amen.
DZIEŃ SZÓSTY – czwartek, 23 stycznia 2014 r.
Razem… poszukujemy porozumienia
TEMATY DO REFLEKSJI
Rozbicie jedności opisane w Pierwszym Liście do Koryntian (1 Kor 1,12-13) odzwierciedla zniekształcenie Ewangelii, które osłabia integralność przesłania Chrystusa. Rozpoznanie konfliktu i podziału, jak to zrobili ludzie Chloe, jest pierwszym krokiem ku ustanowieniu jedności. Takie kobiety jak Debora i Chloe wznoszą prorocki głos pośród ludu Bożego w czasach konfliktów i podziałów, przypominając nam o konieczności pozostawania w zgodzie. Takie prorockie głosy mogą umożliwiać ludziom podejmowanie działań prowadzących do odnowienia jedności. Starając się być jednego ducha i jednej myśli, jesteśmy wezwani do poszukiwania Pana i Jego pokoju, jak napisał psalmista.
PYTANIA
• W jaki sposób prorocze nazwanie bolesnego nieporozumienia w Kościele może stać się początkiem odnowy prowadzącej ku większej jedności?
• Co wciąż powoduje podziały wśród nas i jakie dostrzegamy drogi ku większej jedności?
MODLITWA
Dobry Boże, Ty w czasach konfliktów i podziałów dajesz nam prorockich świadków. Gdy szukamy Cię, Panie, posyłasz nam swojego Ducha Świętego, który uzdalnia nas do pojednania i jednoczy w tym samym duchu i tym samym celu. Przez Jezusa Chrystusa naszego Pana. Amen.
DZIEŃ SIÓDMY – piątek, 24 stycznia 2014 r.
DZIEŃ SOLIDARNOŚCI Z CHRZEŚCIJANAMI W SYRII
TEMATY DO REFLEKSJI
Izajasz przepowiada, że nastąpi taki dzień, gdy Egipcjanie i Asyryjczycy wraz z Izraelem będą oddawać Bogu cześć jako jeden lud Boży. Chrześcijańska jedność należy do Bożego planu, aby doprowadzić do jedności całej ludzkości, a ostatecznie do jedności całego stworzenia. Modlimy się o ten dzień, gdy razem będziemy mogli oddawać Bogu cześć w jednej wierze i w jednej wspólnocie eucharystycznej. Dzięki darom z różnych kościelnych tradycji otrzymujemy Boże błogosławieństwo. Rozpoznawanie tych darów w sobie i w innych przybliża nas do osiągnięcia widzialnej jedności. Chrzest sprawia, że jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie. My jednak wyżej cenimy jeden Kościół od innego, a Paweł przypomina nam, że każdy, kto wzywa imienia Pana, jest z nami w Chrystusie, gdyż wszyscy należymy do jednego ciała. Nie ma ludzi, do których możemy powiedzieć: „Nie potrzebuję was” (1 Kor 12,21).
PYTANIA
• Jakie są znaki „przynależności do Chrystusa”?
• W jaki sposób wyrażenie „należę do Chrystusa” może być wykorzystywane do tego, aby dzielić chrześcijan, zamiast ich jednoczyć?
MODLITWA
Dziękujemy Ci, Boże, że obdarzasz każdego, kto należy do ciała Chrystusa, darami Twojego Ducha. Pomóż nam okazywać sobie nawzajem wsparcie, szanować różnice i pracować na rzecz jedności wszystkich, którzy wyznają Jezusa jako Pana. Amen.
DZIEŃ ÓSMY – sobota, 25 stycznia 2014 r.
Razem… głosimy Ewangelię
TEMATY DO REFLEKSJI
Na nowo razem głosimy Dobrą Nowinę przepowiadaną w Księdze Izajasza, wypełnioną w naszym Panu Jezusie, głoszoną przez apostoła Pawła i otrzymaną przez Kościół. Nawet gdy dostrzegamy wielkie różnice, jakie są między nami, i czujemy się dotknięci przypisywanymi nam etykietkami, nie możemy tracić z oczu naszego wspólnego obowiązku, jakim jest głoszenie Ewangelii Jezusa Chrystusa. Paweł został posłany, aby „głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, aby nie zniweczyć Chrystusowego krzyża” (1 Kor 1,17). Drogę do jedności można znaleźć tylko w mocy Chrystusowego krzyża. Gdy głosimy dzieło Jezusa Chrystusa w naszym życiu i w życiu
chrześcijańskiej wspólnoty doświadczamy Ewangelii.
PYTANIA
• W jaki sposób historyczny i kulturowy przekaz Ewangelii jest przeszkodą w jedności?
• Jak być lepszym świadkiem Ewangelii?
MODLITWA
Miłosierny Boże, Ty posłałeś swego Syna Jezusa Chrystusa w mocy Ducha, aby wykupił Twój lud. Zjednocz nas w różnorodności, abyśmy Dobrą Nowinę o życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa mogli potwierdzać i głosić światu. Amen.
