KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Wierzę w ... ?
Katecheza 35.
WYZNANIE WIARY
Ewangelia a archeologia
1.
Ojciec Święty Jan Paweł II, wspominając swoje pielgrzymowanie w Roku Wielkiego
Jubileuszu 2000, pisał: „Z radością stanąłem na Górze Synaj, w scenerii,
która towarzyszyła przekazaniu daru Dekalogu i zawarciu pierwszego Przymierza.
Miesiąc później na nowo wyruszyłem w drogę, aby zatrzymać się na Górze Nebo, a
następnie udać się do miejsc, które uświęcił swą obecnością Odkupiciel. Trudno
wyrazić wzruszenie, jakiego doznałem, gdy dane mi było uczcić miejsca narodzin
i życia Chrystusa w Betlejem i w Nazarecie, gdy sprawowałem Eucharystię w
Wieczerniku, czyli właśnie tam, gdzie została ustanowiona, i gdy rozważałem
tajemnicę Krzyża na Golgocie, gdzie On oddał za nas życie”. Każdy, kto miał
szczęście pielgrzymować do Ziemi Świętej, zaznał z pewnością podobnych
wzruszeń, towarzyszących spotkaniu z miejscami, relikwiami czy pamiątkami z
czasów Jezusa Chrystusa. Warto zatrzymać się nad najważniejszymi z nich.
Potwierdzają one bowiem informacje przekazane w Ewangeliach i historyczność
naszej wiary.
2. W 1986 r., dwaj Izraelczycy,
mieszkańcy Ginnosar, osady nad Jeziorem Galilejskim, odkryli zanurzony w
szlamie szkielet dużej, ośmiometrowej łodzi rybackiej, pochodzącej z czasów
Chrystusa. W takiej łodzi mógł przemierzać jezioro Jezus Chrystus i dlatego
niekiedy sami Żydzi nazywają to znalezisko „łodzią Jezusa”.
Nad Jeziorem Galilejskim jest położona miejscowość o nazwie Kafarnaum.
Tu Jezus Chrystus zatrzymywał się w domu świętego Piotra, tu chodził do
synagogi, tu uzdrowił sługę setnika. W latach 1968-1985 na terenie starożytnego
Kafarnaum zostały przeprowadzone gruntowne prace archeologiczne. Przebadano
m.in. ruiny kościoła bizantyjskiego z V w. Archeologowie stwierdzili, że kryje
on resztki domostwa św. Piotra, które już w I wieku zostało przekształcone w
świątynię. Ci sami badacze, przeszukując ruiny pobliskiej synagogi z
przełomu IV i V wieku, odkryli, że wznosiła się ona na bazaltowych elementach
synagogi z I wieku, w której modlił się Jezus Chrystus i święty Piotr.
W 1985 r. na skraju
wspomnianego terenu archeologicznego odkopano resztki łaźni garnizonu
rzymskiego. Prawdopodobnie na tym terenie - oddzielonym od „Kafarnaum
żydowskiego” - mieszkał znany nam z Ewangelii setnik, fundator synagogi. Dzięki
odkryciu tego miejsca, wyraźnie wyłączonego ze strefy zamieszkania Żydów, można
lepiej zrozumieć słowa owego setnika, do których nawiązujemy podczas każdej
Eucharystii: „Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach
mój” (Łk 7,6).
3. Jeszcze niedawno
religioznawcy laiccy snuli hipotezy, że Kajfasz i Piłat, dostojnicy
bezpośrednio związani ze skazaniem Jezusa na śmierć, w ogóle nie istnieli. I
oto w 1962 r., w amfiteatrze w Cezarei Nadmorskiej, grupa archeologów włoskich
odkryła wielką tablicę z I wieku, głoszącą, że budowlę tę cesarzowi
„Tyberiuszowi dedykował Poncjusz Piłat, prefekt Judei”. Z kolei w 1990 r.,
podczas prac budowlanych w południowej Jerozolimie, robotnicy odkopali
starożytny grób, a w nim skrzynię ze szczątkami arcykapłana Kajfasza.
Znalezisko to zostało potwierdzone przez niezależnych archeologów izraelskich.
Dodajmy także, że w jerozolimskiej
Bazylice Grobu Świętego zachowane są i otaczane szacunkiem miejsca związane
z końcem ziemskiej drogi Jezusa Chrystusa: Golgota – miejsce ukrzyżowania, i
pusty grób.
4. Zapamiętajmy: Jezus
Chrystus pozostawił historyczne ślady swej obecności w Ziemi Świętej.
Współczesne badania archeologiczne prowadzone w miejscach związanych z życiem i
działalnością Jezusa potwierdzają prawdziwość opisów ewangelicznych.
Ks. Henryk Seweryniak
