NOWY OKRES ROKU KOŚCIELNEGO
WIELKI POST
Środa Popielcowa (Popielec) rozpoczyna w Kościele czas Wielkiego Postu. Trwa on aż do Wielkiego Czwartku, a konkretnie do Mszy Wieczerzy Pańskiej, włącznie. Okres ten nazywany jest też przygotowaniem do świąt Wielkanocnych, przygotowaniem Paschy, okresem Wielkanocnej Pokuty. Słowa „Wielki Post” wyrażają tylko cząstkę tego, co Kościół wiąże z tym okresem. Pierwotnie był to czas udzielania chrztu, a więc stawania się chrześcijaninem. Taki proces nie mógł trwać zbyt krótko. Był przecież drogą przemiany, "nawrócenia", postępującego krok za krokiem.
Pewnie dlatego Kościół w swym języku liturgicznym nazywa ten okres QUADRAGESIMA – czasem czterdziestu dni. Przy pomocy typologicznej wykładni Pisma Kościół chce nas wprowadzić w pewne duchowe powiązania: 40 dni Chrystus pościł na pustyni, 40 dni trwal biblijny potop, 40 dni i 40 nocy Mojżesz przebywal na górze Synaj, gdzie otrzymał od Boga tablice z Dekalogiem, 40 lat błąkał się po pustyni naród izraelski przed wejściem do Ziemi Obiecanej, 40 dni i nocy Eliasz wędrował do góry Hober. Liczba 40 dni w Biblii jest jakby zarezerwowana dla dzieł oczyszczenia i przygotowania się do czegoś.
Czy nie powinniśmy zatem dzisiaj, kiedy tak dużo mówi się o katechumenacie, lepiej zrozumieć, ze czas Postu ma być powszechnym katechumenatem, w którym nasz chrzest zestawiamy w naszym życiu, a raczej nasze życie zestawiamy w obowiązkami wynikającymi ze chrztu świętego? Czy nie powinno to nas jakoś szczególnie pobudzić do refleksji, że Jezus Chrystus, śladami proroków, przygotowywał się na pustyni, coś ze skupienia w samotności, coś z cielesnego umartwienia jest konieczne, gdy chcemy spotkać Boga?
Okres Wielkiego Postu ma przygotować Lud Boży do głębokiego przeżycia największych świąt – Paschy, rozumianej, jako Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie, obchodzonej w ramach Triduum Paschalnego. Centralnym momentem tego przeżycia ma być udział w Wigilii Paschalnej, połączonej z odnowieniem przymierza Chrztu Świętego. Przygotowanie to ma być nawróceniem i czynieniem pokuty przez post, a jeszcze bardziej przez czynną miłość.
Liturgia Wielkiego Postu skupia się wokół trzech tematów:
1. Pokuta i nawrócenie (Środa Popielcowa i większość dni powszednich),
2. Chrzest i jego wymagania (Niedziela, zwłaszcza II, IV, V),
3. Męka Chrystusa (Niedziela Palmowa i dwa ostatnie tygodnie).
Są też trzy główne praktyki religijne prócz normalnych naszych obowiązków względem Boga, które powinniśmy wypełnić w okresie wielkopostnym:
a) W Każdy piątek tego okresu odprawić Drogę Krzyżową,
b) W każdą niedzielę po południu być na Gorzkich Żalach,
c) Odprawić rekolekcje zakończone spowiedzią i przyjęciem Komunii Świętej.
Ponieważ okres Wielkiego Postu bezpośrednio przygotowuje do najważniejszych świąt chrześcijańskich, czyli do Wielkanocy, jest to czas pokuty i nawrócenia. Liturgia nieustannie wzywa nas do zerwania z grzechem i powstania nowego życia. Służą temu praktyki wielkopostne, tj. modlitwa, post, jałmużna.
Pewnie dlatego Kościół w swym języku liturgicznym nazywa ten okres QUADRAGESIMA – czasem czterdziestu dni. Przy pomocy typologicznej wykładni Pisma Kościół chce nas wprowadzić w pewne duchowe powiązania: 40 dni Chrystus pościł na pustyni, 40 dni trwal biblijny potop, 40 dni i 40 nocy Mojżesz przebywal na górze Synaj, gdzie otrzymał od Boga tablice z Dekalogiem, 40 lat błąkał się po pustyni naród izraelski przed wejściem do Ziemi Obiecanej, 40 dni i nocy Eliasz wędrował do góry Hober. Liczba 40 dni w Biblii jest jakby zarezerwowana dla dzieł oczyszczenia i przygotowania się do czegoś.
Czy nie powinniśmy zatem dzisiaj, kiedy tak dużo mówi się o katechumenacie, lepiej zrozumieć, ze czas Postu ma być powszechnym katechumenatem, w którym nasz chrzest zestawiamy w naszym życiu, a raczej nasze życie zestawiamy w obowiązkami wynikającymi ze chrztu świętego? Czy nie powinno to nas jakoś szczególnie pobudzić do refleksji, że Jezus Chrystus, śladami proroków, przygotowywał się na pustyni, coś ze skupienia w samotności, coś z cielesnego umartwienia jest konieczne, gdy chcemy spotkać Boga?
Okres Wielkiego Postu ma przygotować Lud Boży do głębokiego przeżycia największych świąt – Paschy, rozumianej, jako Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie, obchodzonej w ramach Triduum Paschalnego. Centralnym momentem tego przeżycia ma być udział w Wigilii Paschalnej, połączonej z odnowieniem przymierza Chrztu Świętego. Przygotowanie to ma być nawróceniem i czynieniem pokuty przez post, a jeszcze bardziej przez czynną miłość.
Liturgia Wielkiego Postu skupia się wokół trzech tematów:
1. Pokuta i nawrócenie (Środa Popielcowa i większość dni powszednich),
2. Chrzest i jego wymagania (Niedziela, zwłaszcza II, IV, V),
3. Męka Chrystusa (Niedziela Palmowa i dwa ostatnie tygodnie).
Są też trzy główne praktyki religijne prócz normalnych naszych obowiązków względem Boga, które powinniśmy wypełnić w okresie wielkopostnym:
a) W Każdy piątek tego okresu odprawić Drogę Krzyżową,
b) W każdą niedzielę po południu być na Gorzkich Żalach,
c) Odprawić rekolekcje zakończone spowiedzią i przyjęciem Komunii Świętej.
Ponieważ okres Wielkiego Postu bezpośrednio przygotowuje do najważniejszych świąt chrześcijańskich, czyli do Wielkanocy, jest to czas pokuty i nawrócenia. Liturgia nieustannie wzywa nas do zerwania z grzechem i powstania nowego życia. Służą temu praktyki wielkopostne, tj. modlitwa, post, jałmużna.
