EFFATHA! - Otwórz się!
ROZWAŻANIE DUSZPASTERSKIE
PONIEDZIAŁEK – 10. września
Prowadź mnie, Panie, w swej sprawiedliwości
Renowacja Parafialnych Misji Jubileuszowych
CNOTA SPRAWIEDLIWOŚCI
- ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU
- 1. etap - 7.30 - 9.00
- 2. etap - 15.00 - 17.30
- 15.00 - Koronka do Miłosierdzia Bożego
- 21.00 - APEL JASNOGÓRSKI
Msze Święte:
- 7.00
- 18.00
WTOREK – 11. września
Śpiewajmy Panu, bo swój lud miłuje
Renowacja Parafialnych Misji Jubileuszowych
CNOTA UMIARKOWANIA = WSTRZEMIĘŹLIWOŚCI
UWAGA!
Podczas dzisiejszej, wieczornej Mszy Świętej będziemy świadkami niecodziennego i jedynego w swoim rodzaju wydarzenia. Oto bowiem siostra Maksymiliana, odnawiać będzie w naszej wspólnocie, na kolejny rok swoje śluby jako kandydatka do dziewictwa konsekrowanego w Archidiecezji wrocławskiej.
Dziewica konsekrowana (według Katechizmu Kościoła katolickiego) - "Począwszy od czasów apostolskich dziewice chrześcijańskie, powołane przez Pana, by poświęcić się Mu w sposób niepodzielny w większej wolności serca, ciała i ducha. Podejmowały za aprobatą Kościoła decyzje życia w stanie dziewictwa "dla Królestwa niebieskiego".
- ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU
- 1. etap - 7.30 - 9.00
- 2. etap - 15.00 - 17.30
- 15.00 - Koronka do Miłosierdzia Bożego
- 17.00 - Spotkanie Parafialnej Wspólnoty Eucharystycznego Ruchu Młodych
Msze Święte:
- 7.00
- 18.00
ŚRODA – 12. września
Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha
- Wspomnienie dowolne Najświętszego Imienia Maryi
Imię Maryi czcimy w Kościele w sposób szczególny, ponieważ należy ono do Matki Boga, Królowej nieba i ziemi, Matki miłosierdzia. Dzisiejsze wspomnienie - "imieniny" Matki Bożej - przypominają nam o przywilejach nadanych Maryi przez Boga i wszystkich łaskach, jakie otrzymaliśmy od Boga za Jej pośrednictwem i wstawiennictwem, wzywając Jej Imienia.
- 17.00 - Spotkanie Służby Liturgicznej Ołtarza - ministrantów
Renowacja Parafialnych Misji Jubileuszowych
Dziś w dzieło naszego odnowienia misji włączy się ks. prałat Mirosław Drzewiecki - proboszcz parafii M.B. Częstochowskiej we Wrocławiu.
- 18.00 - Msza św. ze zbiorową intencją nowennową. W ramach Mszy Świętej Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy
- 19.00 - Spotkanie S.L.O - lektorów, animatorów, ceremoniarzy, szafarzy nadzwyczajnych Eucharystii
- ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU
- 1. etap - 7.30 - 9.00
- 2. etap - 15.00 - 17.30
- 15.00 - Koronka do Miłosierdzia Bożego
- 7.00
- 18.00
CZWARTEK – 13. września
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną
- Wspomnienie obowiązkowe św. Jana Chryzostoma, biskupa i doktora Kościoła
Jan urodził się w Antiochii około roku 349. Otrzymał staranne wykształcenie i poświęcił się życiu monastycznemu. Zasłynął jako złotousty kaznodzieja, stąd przydomek Chryzostom. Wybrany biskupem Konstantynopola okazał się gorliwym pasterzem. Ściągnął na siebie nienawiść dworu cesarskiego i został skazany na wygnanie, gdzie zmarł 14 września 407 roku.
Renowacja Parafialnych Misji Jubileuszowych
CNOTA MĘSTWA
- 17.00 - Spotkanie Służby Liturgicznej Ołtarza - ministrantów
- 18.00 - Dziś na zakończenie Mszy św. udamy się z procesją fatimską wokół świątyni, lub gdy zawiedzie pogoda wewnątrz naszego kościoła
- ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU
- 1. etap - 7.30 - 9.00
- 2. etap - 15.00 - 17.30
- 15.00 - Koronka do Miłosierdzia Bożego
Msze Święte:
- 7.00
- 18.00
PIĄTEK – 14. września
Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy
Uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego
Krzyż jest znakiem zwycięstwa Chrystusa nad szatanem i śmiercią. W Jerozolimie od V wieku oddawano cześć krzyżowi w dniu następującym po rocznicy poświęcenia kościoła Zmartwychwstania, to jest 14 września. Z tego zwyczaju powstało osobne święto, które rozpowszechniło się w całym Kościele.
- ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU
- 1. etap - 7.30 - 9.00
- 2. etap - 15.00 - 17.30
- 15.00 - Koronka do Miłosierdzia Bożego
- 18.00 - ODPUSTOWA MSZA ŚWIĘTA ZAKOŃCZENIA RENOWACJI MISJI
Uroczystej Mszy św. odpustu parafialnego oraz zakończenia dzieła odnowienia Misji Parafialnych przewodniczył będzie ks. biskup Andrzej Siemieniewski.
Dostojnego Gościa poprosimy także o udzielenie sakramentu bierzmowania młodzieży naszej Parafii.
Msze Święte:
- 7.00
- 18.00
SOBOTA – 15. września
Wybaw mnie, Panie, w miłosierdziu swoim
- Wspomnienie obowiązkowe Najświętszej Maryi Panny Bolesnej
Maryja trwała w zjednoczeniu ze swoim Synem aż do krzyża, pod którym stanęła zgodnie z Bożym zamiarem. Głęboko współcierpiała ze swoim Synem i złączyła się macierzyńskim sercem z Jego Ofiarą. Najświętsza Dziewica, ofiarując Jezusa w świątyni i współcierpiąc ze swoim Synem umierającym na krzyżu, w szczególny sposób współpracowała z dziełem Zbawiciela przez wiarę, nadzieję i żarliwą miłość, aby odnowić nadprzyrodzone życie dusz ludzkich. Dlatego stała się naszą Matką w porządku łaski (por. KK).
- ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU
- 1. etap - 7.30 - 9.00
- 2. etap - 15.00 - 17.30
- 15.00 - Koronka do Miłosierdzia Bożego
- 18.00 - Msza św. Rodziców, Wychowawców i Nauczycieli DZIECI KOMUNIJNYCH - klas 1. i 2. Szkoły Podstawowej
Po Mszy św. prosimy Rodziców Dzieci komunijnych na krótkie spotkanie.
- 19.00 - Msza Święta - Szpital
- 7.00
- 18.00
- 19.00 - Szpital
NIEDZIELA - 16. września
W krainie życia będę widział Boga
- 7.00 - Pielgrzymka rowerowa do sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy. Start - plac przy naszej świątyni parafialnej. Odległość ok. 75. km. Powrót ok. 17.00.
DZIŚ W POLSKIM KOSCIELE OBCHODZIMY
46. DZIEŃ ŚRODKÓW SPOŁECZNEGO PRZEKAZU
MARIAN GOŁĘBIEWSKI Wrocław, dnia 1.09.2012 r.
ARCYBISKUP METROPOLITA WROCŁAWSKI
K O M U N I K A T
NA NIEDZIELĘ ŚRODKÓW SPOŁECZNEGO PRZEKAZU
Drodzy Archidiecezjanie,
W przyszłą niedzielę 16 września br. Kościół Katolicki już po raz 46. obchodzić będzie DZIEŃ ŚRODKÓW SPOŁECZNEGO PRZEKAZU. W dziele ewangelizacji świata Kościół stara się wykorzystywać wszelkie formy komunikacji, aby dotrzeć z orędziem Ewangelii do człowieka. Dzisiaj mass media - prasa, radio a zwłaszcza telewizja i internet - wkraczają w codzienność każdego. Niekiedy tworzą świat wirtualny, promując pustkę duchową i relatywizm moralny. We współczesnym świecie media nie są instrumentami, które rodzinie pozwalałyby spełniać rolę wychowawczą. W szczególny sposób chcą one przy pomocy sugestywnych wzorców zastąpić
samą rodzinę w jej roli uczenia i przyswajania postaw i wartości. W tej sytuacji nie dziwi fakt, że skoro rozwój mass mediów wyciska tak mocne piętno na wszystkich dziedzinach życia, tak, że są one istotnym wyznacznikiem współczesnej kultury, stają się również punktem żywego zainteresowania Kościoła.
Na terenie Archidiecezji Wrocławskiej taką pozytywną rolę wspierania człowieka i kształtowania postaw prorodzinnych oraz uczestniczenia w dziele ewangelizacji społeczeństwa, spełniają media katolickie: tygodniki Niedziela i Gość Niedzielny, miesięcznik Nowe Życie oraz rozgłośnia Radio MARYJA i nasze archidiecezjalne Katolickie Radio RODZINA. Radio RODZINA, nadając swój program na terenie Archidiecezji Wrocławskiej i Diecezji Świdnickiej, utrzymuje się jako stacja niekomercyjna dzięki wsparciu wielu mieszkańców naszej dolnośląskiej ziemi.
Dziękuję tym, którzy w przyszłą niedzielę 16 września - niedzielę środków społecznego przekazu - złożą ofiarę na tacę w dorocznej zbiórce na utrzymanie naszej stacji radiowej.
Składam staropolskie „Bóg zapłać” tym wszystkim, którzy od lat czynnie wspierają Radio RODZINA modlitwą i materialnie.
Przypominam, iż codziennie transmitowana jest Msza św. z wrocławskiej katedry. Regularnie emitowanych jest kilkadziesiąt programów formacyjnych i publicystycznych, współtworzonych przez osoby duchowne i świeckie. Niech zatem to dzieło dalej się rozwija dla chwały Bożej i mieszkańców Dolnego Śląska.
Dziękując za wszelkie dary, z serca błogosławię.
+ Marian Gołębiewski
Arcybiskup Metropolita Wrocławski
__________________________________
KURIA METROPOLITALNA WROCŁAWSKA
L.dz. 1143/2012
Z a r z ą d z e n i e
Powyższy Komunikat należy odczytać w ramach ogłoszeń parafialnych we wszystkich kościołach Archidiecezji Wrocławskiej w niedzielę 9 września 2012 r. O zbiórce przypomnieć proszę wiernym 16 września br. Ofiary zebrane na tacę należy wpłacić do kasy Kurii Metropolitalnej Wrocławskiej.
Wrocław, 3.09.2012 r.
+ Andrzej Siemieniewski
WIKARIUSZ GENERALNY
Patroni dnia:
Święci męczennicy
Korneliusz, papież, i Cyprian, biskup
Korneliusz, papież, i Cyprian, biskup
Korneliusz był synem Kastyna z rodu Cornelia. Jako kapłan rzymski był bliskim współpracownikiem papieża św. Fabiana (236-250). Z listu św. Cypriana z Kartaginy dowiadujemy się, że został namiestnikiem Chrystusa nie dzięki własnej inicjatywie, ale został wybrany głosem ludu rzymskiego ze względu na swoją pokorę, łagodność i roztropność. Cyprian pisze, że Korneliusz przeszedł wszystkie stopnie w hierarchii kościelnej, zanim został wybrany biskupem rzymskim. Z tego wynika, że w Kościele rzymskim był już od dłuższego czasu. Po męczeńskiej śmierci św. Fabiana (+ 250), poniesionej w czasie prześladowania, jakie rozpętał cesarz Decjusz, Stolica Rzymska była przez dłuższy czas nie obsadzona. W tym okresie Kościołem zarządzali wspólnie duchowni, których rzecznikiem był prezbiter Nowacjan.
Gdy prześladowania ustały, wybór większości padł na Korneliusza, a nie - jak się spodziewał Nowacjan - na niego. Mniejszość gminy ogłosiła w tym czasie papieżem Nowacjana. Nowacjan, by zyskać dla siebie zwolenników, zaczął rozsyłać do biskupów listy i swoich wysłańców. Nawet Cyprian nie był pewien, kto jest właściwie biskupem rzymskim. Wysłał swoich delegatów, by na miejscu zorientowali się w sytuacji. Kiedy przekonał się, że prawowitym biskupem rzymskim jest Korneliusz, udzielił mu całkowicie swojego wsparcia. Skłonił także biskupów Afryki, by go uznali. Natomiast Nowacjanowi udało się pozyskać dla siebie biskupa Antiochii.
Korzystając z chwilowego pokoju, jaki nastał dla Kościoła po śmierci Decjusza (+ 251), papież Korneliusz zwołał do Rzymu synod, na którym Nowacjan został potępiony i wyłączony ze wspólnoty Kościoła. Aktualna wówczas stała się sprawa, co należy uczynić z tymi (z łac. lapsi), którzy za prześladowania Decjusza ze strachu wyparli się wiary, a teraz chcieli do niej powrócić. Rygoryści byli za tym, by ich do Kościoła ponownie nie przyjmować; jednak dzięki papieżowi uchwalono, że należy ich ponownie przyjąć.
Korneliusz rządził Kościołem w latach 251-253. Po raz pierwszy w historii Kościoła, Korneliusz wymienił w swoich pismach wszystkie stopnie duchowieństwa rzymskiego. Kościół w Rzymie liczył za jego panowania 46 kapłanów, 7 diakonów, 7 subdiakonów, 42 akolitów, 52 egzorcystów, a także kilkunastu lektorów i ostiariuszy. Cała gmina chrześcijańska w Rzymie liczyła wówczas, jak się przypuszcza, ok. 10 tysięcy wiernych.
Po krótkotrwałym pokoju w Rzymie wybuchła epidemia (252). Dla przebłagania bóstw urządzano publiczne procesje i modły, składano ofiary. Chrześcijanie nie mogli w nich uczestniczyć. Rozjuszony tłum rzucał się na domy modlitwy chrześcijan i zaczął je burzyć. Rzucano się na chrześcijan i zabijano ich, uważając, że to oni są sprawcami zarazy, wywołując gniew bogów. W takiej właśnie sytuacji w 253 r. poniósł śmierć męczeńską Korneliusz. Według innej wersji Korneliusz został skazany przez cesarza Trebonaniusa Gallusa na wygnanie do Civitavecchia, a tam, źle traktowany - zmarł.
Cyprian w swoich listach nazywa go męczennikiem i taką też odbiera cześć. Tytuł znaleziony w Katakumbach św. Kaliksta potwierdza, że już w początkach chrześcijaństwa Korneliusz odbierał cześć jako męczennik. Grób św. Korneliusza ozdobił pięknym wierszem w katakumbach papież, św. Damazy (366-384). Relikwie św. Korneliusza rozdzielono z czasem po różnych kościołach: Włoch, Francji i Niemiec.
Hieronim pisze, że już za jego czasów doroczną rocznicę św. Korneliusza liturgia rzymska łączyła ze wspomnieniem św. Cypriana. Dlatego ich wspomnienie przypada dzisiaj, chociaż śmierć św. Korneliusza zastała zapewne w lipcu 253 r.
W ikonografii św. Korneliusz przedstawiany jest w stroju papieskim z paliuszem, czasami w tiarze. Jego atrybutami są: korona w ręku, gałązka palmowa, miecz, róg, tiara.
Gdy prześladowania ustały, wybór większości padł na Korneliusza, a nie - jak się spodziewał Nowacjan - na niego. Mniejszość gminy ogłosiła w tym czasie papieżem Nowacjana. Nowacjan, by zyskać dla siebie zwolenników, zaczął rozsyłać do biskupów listy i swoich wysłańców. Nawet Cyprian nie był pewien, kto jest właściwie biskupem rzymskim. Wysłał swoich delegatów, by na miejscu zorientowali się w sytuacji. Kiedy przekonał się, że prawowitym biskupem rzymskim jest Korneliusz, udzielił mu całkowicie swojego wsparcia. Skłonił także biskupów Afryki, by go uznali. Natomiast Nowacjanowi udało się pozyskać dla siebie biskupa Antiochii.
Korzystając z chwilowego pokoju, jaki nastał dla Kościoła po śmierci Decjusza (+ 251), papież Korneliusz zwołał do Rzymu synod, na którym Nowacjan został potępiony i wyłączony ze wspólnoty Kościoła. Aktualna wówczas stała się sprawa, co należy uczynić z tymi (z łac. lapsi), którzy za prześladowania Decjusza ze strachu wyparli się wiary, a teraz chcieli do niej powrócić. Rygoryści byli za tym, by ich do Kościoła ponownie nie przyjmować; jednak dzięki papieżowi uchwalono, że należy ich ponownie przyjąć.
Korneliusz rządził Kościołem w latach 251-253. Po raz pierwszy w historii Kościoła, Korneliusz wymienił w swoich pismach wszystkie stopnie duchowieństwa rzymskiego. Kościół w Rzymie liczył za jego panowania 46 kapłanów, 7 diakonów, 7 subdiakonów, 42 akolitów, 52 egzorcystów, a także kilkunastu lektorów i ostiariuszy. Cała gmina chrześcijańska w Rzymie liczyła wówczas, jak się przypuszcza, ok. 10 tysięcy wiernych.
Po krótkotrwałym pokoju w Rzymie wybuchła epidemia (252). Dla przebłagania bóstw urządzano publiczne procesje i modły, składano ofiary. Chrześcijanie nie mogli w nich uczestniczyć. Rozjuszony tłum rzucał się na domy modlitwy chrześcijan i zaczął je burzyć. Rzucano się na chrześcijan i zabijano ich, uważając, że to oni są sprawcami zarazy, wywołując gniew bogów. W takiej właśnie sytuacji w 253 r. poniósł śmierć męczeńską Korneliusz. Według innej wersji Korneliusz został skazany przez cesarza Trebonaniusa Gallusa na wygnanie do Civitavecchia, a tam, źle traktowany - zmarł.
Cyprian w swoich listach nazywa go męczennikiem i taką też odbiera cześć. Tytuł znaleziony w Katakumbach św. Kaliksta potwierdza, że już w początkach chrześcijaństwa Korneliusz odbierał cześć jako męczennik. Grób św. Korneliusza ozdobił pięknym wierszem w katakumbach papież, św. Damazy (366-384). Relikwie św. Korneliusza rozdzielono z czasem po różnych kościołach: Włoch, Francji i Niemiec.
Hieronim pisze, że już za jego czasów doroczną rocznicę św. Korneliusza liturgia rzymska łączyła ze wspomnieniem św. Cypriana. Dlatego ich wspomnienie przypada dzisiaj, chociaż śmierć św. Korneliusza zastała zapewne w lipcu 253 r.
W ikonografii św. Korneliusz przedstawiany jest w stroju papieskim z paliuszem, czasami w tiarze. Jego atrybutami są: korona w ręku, gałązka palmowa, miecz, róg, tiara.
Thascius Caecilius Cyprianus urodził się około 210 r. w rodzinie pogańskiej, najprawdopodobniej w Kartaginie. Jego ojciec był senatorem i należał do najznakomitszych obywateli miasta. Początkowo jego życie było podobne do egzystencji ówczesnej złotej młodzieży z arystokracji rzymskiej. Sam mówi, że "oddany był złym nałogom", z których nawrócił go dopiero kapłan Cecyliusz. Miało to miejsce w 246 r. Wtedy też przyjął Chrzest. Przez wdzięczność dla mistrza i ojca duchowego, przybrał jego imię. Rozpoczął wówczas w odosobnieniu pokutę za swe grzechy.
Przykładnym, prawdziwie chrześcijańskim życiem uzyskał takie poważanie, że w 247 roku został wyświęcony na prezbitera przy jednomyślnym poparciu wiernych kartagińskich. Kiedy w roku 248 umarł Donatus, biskup Kartaginy, Cyprian, mimo ucieczki i oporu, został odszukany i konsekrowany na biskupa. Sprzeciw wyraziło jednak pięciu kapłanów, którzy zazdrościli Cyprianowi tak szybkiego awansu. Odtąd stali się jego śmiertelnymi wrogami.
Jako biskup z całym zapałem Cyprian zabrał się do naprawy obyczajów, do zwalczania błędów, do opieki nad powierzonymi sobie duszami, wreszcie także do misji, jaka go czekała wśród większości pogańskiej. Te wszystkie jednak zabiegi przerwało jedno z najkrwawszych prześladowań, jakie rozpoczął cesarz Decjusz (249-251). Nowy władca obrał sobie za cel wzmocnienie państwa w oparciu o pogan. Sobie nakazywał oddawać cześć boską. Ponieważ chrześcijanie kultu Bożego oddawać mu nie chcieli i nie mogli, w odwecie nakazał ich tępić jako wrogów cesarstwa. Nakazał ponadto torturami zmuszać opornych do wyrzeczenia się wiary. Szczególną nienawiść obrócił przeciwko hierarchii kościelnej. Motłoch zaczął się domagać w amfiteatrze, aby biskupa Cypriana oddać na pożarcie lwom. Cyprian, idąc za radą Ewangelii i znanymi mu przykładami roztropnych i świątobliwych pasterzy, ukrył się na czas prześladowania (na początku 250 r.). Ze swego ukrycia przez kilka lat rządził Kościołem kartagińskim zarówno za pośrednictwem licznych listów pasterskich, jak i emisariuszy, których starannie wybierał spośród biskupów i prezbiterów.
Po śmierci Decjusza powrócił do Kartaginy. Tu spotkał się z nowym problemem: wielu chrześcijan wystraszonych torturami, wyparło się wiary. Teraz chcieli powrócić do wspólnoty z Kościołem. Rygoryści byli zdania, że nie wolno ich przyjmować. Inni znowu z biskupów afrykańskich przyjmowali ich na łono Kościoła zbyt łatwo. Na synodzie, zwołanym do Kartaginy, Cyprian przeprowadził zasadę, że "upadłych" należy przyjmować do opuszczonych przez siebie gmin, ale pod warunkami, które gwarantowałyby, że nie powtórzą już tego występku. Podobne stanowisko zajął w Rzymie papież Korneliusz, ale przeciwko niemu stanęła opozycja z antypapieżem Nowacjanem na czele. Cyprian nie tylko poparł papieża, ale nawet napisał osobny traktat: O jedności Kościoła. W tej samej sprawie napisał drugi traktat: O upadłych. Na oba dzieła i na dekrety synodu kartagińskiego rygoryści odpowiedzieli zarzutem, że takie postępowanie będzie tylko zachętą, by przy najbliższej okazji ponownie wyprzeć się wiary.
Niedługo potem północną Afrykę nawiedziła epidemia, która pochłonęła wiele ofiar. Podobnie jak w Rzymie, poganie urządzali procesje do świątyń swoich bóstw i składali ofiary. Chrześcijanie milczeli. Poganie uznali to za oznakę nienawiści do nich, a zarazę poczytali za gniew obrażonych bóstw. Cyprian napisał nowy traktat - O nieśmiertelności, w którym zbijał zarzuty stawiane przez pogan wyznawcom Chrystusa. Wykorzystał czas pokoju na to, by uzupełnić szeregi kleru swojej diecezji. Zwoływał synody dla przywrócenia karności i jedności w Kościele, organizował nowe gminy. Zyskał sobie w całej Afryce tak wielką powagę, że zwracano się do niego ze wszystkich stron po radę.
W roku 255 powstał nowy problem: czy należy chrzcić na nowo tych, którzy wyrzekli się błędów heretyckich i połączyli się z Kościołem. Rzym stanął na stanowisku, że Chrzest, jeśli był udzielony ważnie, nie może być ponawiany. Inaczej twierdzili jednak biskupi afrykańscy. Na synodzie w Kartaginie uchwalili oni w 256 r., że heretyków powracających na łono Kościoła, a ochrzczonych w herezji, należy chrzcić na nowo. Uchwałę tę podpisało w okręgu kartagińskim 72 biskupów, a w okręgu Mauretanii - 87. Cyprian popierał tę decyzję i stosowne uchwały przesłał do Rzymu, do papieża św. Stefana.
Wybuchło w tym czasie kolejne prześladowanie, za cesarza Waleriana. Pod karą śmierci zakazał on zebrań liturgicznych. Wyłamujących się z tego zakazu karano konfiskatą majątku, banicją i śmiercią. Do dzisiaj zachował się dokładny opis przewodu sądowego i tekst wyroku śmierci na biskupa Cypriana. Po aresztowaniu, zesłano go do miasteczka Kombis (257 r.). Przebywał tam prawie rok. Korzystając ze względnej wolności, w ukryciu nadal rządził swoją diecezją przez listy i swoich wysłanników. W lipcu 258 r. postawiono go przed sędzią, którym był ówczesny namiestnik cesarski (prokonsul), Galeriusz Maksym. Został skazany na śmierć przez ścięcie głowy. Wyrok wykonano w obecności zebranego ludu 14 września 258 r. W tym samym czasie w Rzymie odbywało się przeniesienie relikwii św. Korneliusza. Imiona obu męczenników wymienia się w Kanonie rzymskim.
Św. Cyprian z Kartaginy jest największą postacią wśród świętych Kościoła Afryki północnej, obejmującej wybrzeże Morza Śródziemnego od Cieśniny Gibraltarskiej do Libii i Egiptu (wyłącznie).
W ikonografii św. Cyprian przedstawiany jest w szatach biskupich. Jego atrybuty: biskupi krzyż, księga, gałązka palmowa, miecz, paliusz, pastorał.
Msze Święte:
- 7.30
- 9.00
- 10.30
- 12.00
- 18.00
- 20.00
