RENOWACJA MISJI
Rok temu w tych dniach rozpoczęliśmy dzieło pointy trwających od kwietnia 2010 roku misji parafialnych przygotowujących nas do setnej rocznicy poświęcenia naszej światyni parafialnej. Kończy się rok jubileuszowy.
Tradycja Kościoła podpowiada, aby w rok po misjach wspólnota parafialna zadbała o tzw. renowację misji.
Niedzielą, 09.09.2012r. rozpoczniemy wspomnianą renowację misji. Podobnie jak w minionym roku, poprowadzą ją księża profesorowie: Stanisła Jóźwiak i Mariusz Rosik.
Przez wszystkie dni poprzedzające odpust parafialny ku czci Podwyższenia Krzyża Świętego, tzn. od dziś do czwartku włącznie, zapraszamy na spotkania o godz. 18.00. Podczas wieczornych Mszy św. pochylimy się w refleksji i modlitwie nad tzw. cnotami kardynalnymi.
1. Każdy człowiek pragnie stawać się coraz lepszym, a przez to czynić
więcej dobra. Jednocześnie zdajemy sobie sprawę, że w dzisiejszych czasach
dążenie do dobra, zabieganie o nie i wybieranie go w konkretnych działaniach
wymaga dużego wysiłku i pracy nad sobą. Wiemy też, że dzięki tej pracy
zdobywamy cnoty, które doskonalą nasze życie, a z pomocą Bożą kształtują nasz
charakter i integrują naszą osobowość.
2. Wśród tych cnót – jak naucza Katechizm Kościoła Katolickiego – kluczową
rolę odgrywają cnoty kardynalne: roztropność, sprawiedliwość, męstwo i
umiarkowanie (por. KKK 1805). Nazywa „kardynalne” pochodzi od łacińskiego słowa
„cardo” – „zawias”; coś co spaja elementy w całość. Wskazuje, że na realizacji
cnót kardynalnych „zawisł” charakter człowieka; że są one filarami, na których
opiera się prawdziwie ludzkie życie. Od nich zależą inne cnoty moralne.
3. Roztropność jest cnotą uzdalniającą nasz rozum „do rozeznawania w każdej
okoliczności prawdziwego dobra i do wyboru właściwych środków do jego
pełnienia. Kieruje ona innymi cnotami, wskazując im zasadę i miarę” (KomKKK
380). „Roztropność kieruje bezpośrednio sądem sumienia. Człowiek roztropny
decyduje o swoim postępowaniu i porządkuje je, kierując się tym sądem” (KKK
1806). Cnota roztropności jest więc umiejętnością postępowania i wybierania w
życiu tego, co lepsze; przewidywania trudności i przygotowania się do nich
odpowiednio wcześniej. Dzięki niej możliwe jest bezbłędne stosowanie w życiu
zasad moralnych oraz przezwyciężanie wątpliwości odnośnie do dobra, które
należy czynić, i zła, którego należy unikać. Człowiek roztropny umiejętnie
korzysta z nabytego doświadczenia; trafnie widzi i odczytuje wydarzenia;
rozeznaje w konkretnej sytuacji, co jest słuszne tu i teraz; przewiduje i
planuje przyszłość; prawidłowo rozeznaje i osądza hierarchię wartości.
Sprawiedliwość „polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy. W stosunku do Boga nazywana jest «cnotą religijności». W stosunku do ludzi uzdalnia ona do poszanowania praw każdego i do wprowadzania w stosunkach ludzkich harmonii, która sprzyja bezstronności względem osób i dobra wspólnego” (KKK 1807). Sprawiedliwość oznacza posłuszeństwo Bożemu prawu oraz wrażliwość na problemy człowieka. Człowiek sprawiedliwy wyróżnia się stałą uczciwością swoich myśli i prawością swojego postępowania w stosunku do bliźniego. Na każdego patrzy przez pryzmat faktu, że został stworzony na obraz i podobieństwo Boże i odkupiony Krwią Chrystusa. Każdego też otacza odpowiednim szacunkiem.
Męstwo zapewnia wytrwałość w obliczu trudności napotykanych przy spełnianiu różnych obowiązków religijnych, osobistych, zawodowych i społecznych oraz stałość w dążeniu do dobra. Człowiek mężny podejmuje walkę z grzechem; nie rezygnuje z realizacji szczytnych celów mimo przeciwności; jest gotów do wyrzeczeń i do ofiary z życia, by bronić słusznej sprawy (por. KKK 1808). Męstwo jest cnotą ludzi świadomych znaczenia wartości moralnych i ich hierarchii w codziennym życiu.
Umiarkowanie „pozwala opanować dążenie do przyjemności i zapewnia równowagę w używaniu dóbr stworzonych. Zapewnia panowanie woli nad popędami i utrzymuje pragnienia w granicach uczciwości” (KKK 1809). Wymaga znalezienia konkretnych dróg radzenia sobie z „zachciankami”; stawiania „być” nad „mieć”, osoby nad rzeczą.
Sprawiedliwość „polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy. W stosunku do Boga nazywana jest «cnotą religijności». W stosunku do ludzi uzdalnia ona do poszanowania praw każdego i do wprowadzania w stosunkach ludzkich harmonii, która sprzyja bezstronności względem osób i dobra wspólnego” (KKK 1807). Sprawiedliwość oznacza posłuszeństwo Bożemu prawu oraz wrażliwość na problemy człowieka. Człowiek sprawiedliwy wyróżnia się stałą uczciwością swoich myśli i prawością swojego postępowania w stosunku do bliźniego. Na każdego patrzy przez pryzmat faktu, że został stworzony na obraz i podobieństwo Boże i odkupiony Krwią Chrystusa. Każdego też otacza odpowiednim szacunkiem.
Męstwo zapewnia wytrwałość w obliczu trudności napotykanych przy spełnianiu różnych obowiązków religijnych, osobistych, zawodowych i społecznych oraz stałość w dążeniu do dobra. Człowiek mężny podejmuje walkę z grzechem; nie rezygnuje z realizacji szczytnych celów mimo przeciwności; jest gotów do wyrzeczeń i do ofiary z życia, by bronić słusznej sprawy (por. KKK 1808). Męstwo jest cnotą ludzi świadomych znaczenia wartości moralnych i ich hierarchii w codziennym życiu.
Umiarkowanie „pozwala opanować dążenie do przyjemności i zapewnia równowagę w używaniu dóbr stworzonych. Zapewnia panowanie woli nad popędami i utrzymuje pragnienia w granicach uczciwości” (KKK 1809). Wymaga znalezienia konkretnych dróg radzenia sobie z „zachciankami”; stawiania „być” nad „mieć”, osoby nad rzeczą.
Każda cnota wymaga pielęgnacji i wzrostu, harmonii i równowagi oraz
współpracy z łaską Bożą. Czy mam tego świadomość? Czy dążę do zdobywania cnoty
roztropności, sprawiedliwości, męstwa i umiarkowania, by stawać się coraz
lepszym, doskonalszym człowiekiem?
4. Zapamiętajmy: Cnoty kardynalne doskonalą nasze życie. Roztropność
uzdalnia nasz rozum do rozpoznawania dobra i do wyboru właściwych środków do
jego realizacji. Sprawiedliwość sprawia, że oddajemy Bogu i bliźnim to, co im
się należy. Męstwo dodaje sił, by przezwyciężać trudności na drodze do
doskonałości i do zbawienia. Umiarkowanie uzdalnia do opanowania siebie i
ponoszenia ofiar dla zdobycia wartości wyższych.
