Wierzę w ... ?
Katecheza 77.
Prymat Piotrowy
1. Świat
wszedł w trzecie tysiąclecie nowożytnej historii ze wszystkimi problemami,
które przyniósł wiek XX i z całą spuścizną wieków minionych. Na przestrzeni
dziejów problemy nie ominęły także Kościoła. Znamieniem współczesnych czasów są
rozłamy, rozwój sekt czy próby fałszywej „demokratyzacji” struktur kościelnych,
wielu też podważa rolę papieża, jaką spełnia on wobec wspólnoty wierzących. Z
tego powodu szczególne znaczenie ma dziś uzasadnienie prymatu Piotra i jego
następców.
2. Katechizm
Kościoła Katolickiego naucza: „Jedynie Szymona uczynił Pan Opoką swojego
Kościoła, nadając mu imię Piotr. Powierzył mu klucze Kościoła, ustanowił go
pasterzem całej trzody. Dar związywania i rozwiązywania, dany Piotrowi, został
udzielony także Kolegium Apostołów pozostającemu w łączności z głową swoją. Ta
pasterska misja Piotra i innych Apostołów stanowi jeden z fundamentów
Kościoła. Jest ona kontynuowana przez biskupów pod prymatem Piotra” (KKK
881).
Prymat to dar Chrystusa
dla Kościoła jako posługa Piotra i jego następców na rzecz jedności. Prymat
różni się od form rządzenia w innych ludzkich społecznościach. Nie jest to
urząd koordynujący ani kierowniczy, nie można go również sprowadzić jedynie do
prymatu honorowego ani też pojmować jako przywództwa typu politycznego. Należy
rozumieć go w perspektywie Ewangelii.
3. Już w
Kościele apostolskim święty Piotr cieszył się otrzymanym od samego Pana Jezusa
tytułem pierwszego między Apostołami. Wiele świadectw tego faktu znajdujemy
w Nowym Testamencie. Opisy powołania Apostołów i listy członków Kolegium
Apostolskiego zawsze wymieniają Piotra na pierwszym miejscu. Tak jest w scenie
powołania uczniów (por. Mk 1,16; Mt 4,18; J 1,35–42); oraz we fragmentach, w
których ewangeliści wymieniają skład Kolegium Dwunastu (Mk 3,16-19;
Mt 10,2nn; Łk 6,14nn; Dz 1,13). W ewangelii według świętego
Mateusza spis Apostołów rozpoczyna się od znamiennych słów: „Pierwszy Szymon,
zwany Piotrem”. Także dwie pozostałe Ewangelie synoptyczne oraz Dzieje
Apostolskie wymieniają na początku imię Szymona. Pod Cezareą Filipową, po
wyznaniu przez Piotra, że Jezus jest Bogiem i Mesjaszem, Chrystus odpowiedział:
„Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy
piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek
zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie
rozwiązane w niebie” (Mt 16,18n). Wreszcie po Zmartwychwstaniu Chrystusa, mimo
niedawnego trzykrotnego zaparcia się Mistrza, Piotr zostaje ustanowiony
pierwszym pasterzem Owczarni,
która pozostanie na ziemi po wniebowstąpieniu Jezusa. Wyrażają to skierowane do
Piotra słowa: „Paś owce moje!” (por. J 21,15-19). Prymat Piotra, nadany mu
przez samego Jezusa, od początku był uznawany w całym Kościele. Świadectwem
tego jest postawa świętego Pawła Apostoła, który mimo iż otrzymał misję
nawracania pogan od samego Chrystusa, szukał także jej potwierdzenia z ust
Piotra. Pisał zatem: „Udałem się do Jerozolimy dla poznania się z Kefasem
[czyli Piotrem]” (Ga 1,18). Gdy zaś mówił o świadkach zmartwychwstania Jezusa,
to na pierwszym miejscu wymienił właśnie Piotra (1 Kor 15,5) – mimo, że jako
pierwsze zmartwychwstałego Pana spotkały kobiety (Mk 16,9; Mt 28,9; J
20,11-18). Po męczeńskiej śmierci Piotra Apostoła w Rzymie, autorytet pierwszego
Biskupa Rzymu przeszedł na jego następców.
4. Zapamiętajmy: Piotr jest Skałą,
na której Chrystus zbudował swój Kościół; jest tym, który po
swoim nawróceniu nigdy już nie zachwiał się w wierze i umacniał braci;
jest wreszcie pasterzem, który prowadzi całą wspólnotę uczniów Chrystusa.
Posługę jedności, zwaną prymatem, którą zlecił Piotrowi sam Jezus, kontynuuje
każdorazowo jego następca. Jest nim zawsze Biskup Rzymu – miasta, w którym
Piotr sprawował swoją misję i oddał życie za Chrystusa. Każdy Biskup Rzymu
„jest głową Kolegium Biskupów, zastępcą Chrystusa i pasterzem całego Kościoła
tu na ziemi” (KKK 936).
Ewa Bembenista
