KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Wierzę w ... ?
Katecheza 22.
WYZNANIE WIARY
Syn Boży
1. Gdy w różnych urzędach
trzeba bliżej określić tożsamość konkretnej osoby, to najczęściej należy podać
imię ojca, na przykład „Jan, syn Tadeusza”. Osoba w ten sposób wypełniająca
formularz przynajmniej dla urzędnika staje się kimś znanym, kogo można bez
większej trudności zidentyfikować. Jezus, głosząc Ewangelię, chciał wiedzieć,
czy słuchacze dobrze ją rozumieją, a tym samym – czy dobrze Go znają. Pytał
więc swych uczniów, za kogo ludzie Go uważają. Okazywało się, że opinie na
temat tożsamości Jezusa były różne, czasem bardzo dalekie od prawdy. Jednak gdy
w wyznaniu Piotra padło właściwe określenie osoby Jezusa: „Ty jesteś Mesjasz,
Syn Boga żywego” (Mt 16,16), to zostało ono w sposób niezwykle uroczysty
potwierdzone przez Mistrza: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony.
Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w
niebie” (Mt 16,17).
Są ludzie, na przykład
Świadkowie Jehowy, którzy nie wierzą w to, że Jezus jest Bogiem, Synem Bożym,
Drugą Osobą Trójcy Świętej. Kwestia ta jest bardzo ważna, ponieważ niewiara
w boskość Jezusa Chrystusa, równa się wykluczeniu z chrześcijaństwa samej jego
istoty. Jeśli Jezus nie jest Bogiem, to trzeba by uznać, że nigdy nie było
Bożego Wcielenia, że krzyż Jezusa nie jest tym, za co go uważamy, i że Bóg nie
jest obecny w Eucharystii (por. KKK 454).
2. Jezus na
różne sposoby daje do zrozumienia, że jest Synem Bożym. Wobec Boga każdy
człowiek, a nawet cały Naród Wybrany był nazywany synem (por. KKK 441). Jednak synostwo
Jezusa jest jedyne, wyłączne i rzeczywiste. Jezus wyraźnie podkreśla
wyłączność swego synowskiego stosunku do Boga. Nigdy nie mówi „nasz Ojciec”,
ale tylko „mój Ojciec” lub „mój Ojciec – wasz Ojciec”. Stwierdza otwarcie:
„Wszystko przekazał Mi Ojciec mój” (Mt 11,27). Owa wyłączność synowskiego
stosunku do Boga szczególnie uwydatnia się w modlitwie, gdy Chrystus zwraca się
do Boga jako do Ojca, używając aramejskiego słowa „Abba”. Słowo „Abba” wyraża
szczególną bliskość synowską i stanowi też w ustach Jezusa wyraz bezgranicznego
oddania się Ojcu i Jego woli. Natomiast w innym kontekście Jezus używa zwrotu
„Ojciec wasz”, np. „Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36); „Ojciec wasz,
który jest w niebie” (Mk 11,25). Podkreśla w ten sposób swoistość własnej
relacji do Ojca, pragnąc równocześnie, aby to Boże ojcostwo udzieliło się za
Jego sprawą innym (por. KKK 443). Przekonanie o synostwie Bożym Jezusa zostało
potwierdzone głosem z nieba przy chrzcie w Jordanie (por. Mk 1,11) oraz na
górze przemienienia (por. Mk 9,7). W obydwu przypadkach Ewangeliści mówią,
że to Ojciec ogłasza Jezusa swym „Synem umiłowanym” (por. Mt 3,17; Łk
3,22).
3. Prawda o Bożym synostwie
Jezusa była dla wielu Żydów nie do przyjęcia i stała się powodem postawienia
Zbawicielowi zarzutu bluźnierstwa. Dlatego Żydzi „usiłowali Go (...) zabić,
bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc
się równym Bogu” (J 5, 18). W czasie procesu na pytanie arcykapłana Kajfasza:
„Poprzysięgam Cię na Boga żywego, powiedz nam: czy Ty jesteś Mesjasz, Syn
Boży?” Jezus odpowiada po prostu: „Tyś powiedział”, czyli: „Tak, Ja Nim jestem”
(Mt 26,63-64). Tak więc można powiedzieć, że ostatecznie Jezus umierał na
krzyżu za prawdę o swoim Bożym synostwie. Potwierdzają to złośliwi świadkowie
ukrzyżowania: „Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali
głowami, mówiąc: «jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża...»” (Mt 27,39-40).
Setnik rzymski, mimo że jest poganinem, patrząc na agonię Jezusa, słysząc
szyderstwa oraz słowa, z jakimi Chrystus z krzyża zwracał się do Ojca, daje
jeszcze jedno zadziwiające świadectwo Boskiej tożsamości Jezusa: „Prawdziwie,
ten człowiek był Synem Bożym” (Mk 15,39).
Czy wiedza i wiara o odwiecznym Synu Bożym, który zamieszkał pośród nas
i stał się prawdziwie jednym z nas (por. KDK 22) raduje nasze serce i pobudza
do większej miłości? Czy wypełniamy polecenie Boga Ojca, który wskazując na
Jezusa jako Swojego Syna powiedział: „Jego słuchajcie?”
4. Zapamiętajmy: Nasza
wiara opiera się tym jednym najważniejszym wydarzeniu w historii: Syn Boży
zstąpił z nieba, stał się człowiekiem i umarł na krzyżu i zmartwychwstał dla
naszego zbawienia. Taki wniosek i taką wiarę chce wzbudzić św. Jan, gdy kończy
swą Ewangelię słowami: „Te zaś [znaki] zapisano, abyście wierzyli, że Jezus
jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego” (J
20, 31).
Ks. Czesław Stolarczyk
