Wierzę w ... ?
Katecheza 62.
Pusty grób Jezusa
1. Przy okazji
przeżywania różnych ważnych rocznic stajemy nad grobami rodzinnymi, miejscami
pochówku bohaterów wiary: świętych i męczenników; nad grobami bohaterów walki o
niepodległość narodu; uczonych i twórców kultury. Swoiste „rekolekcje” można
przeżyć nawiedzając cmentarze na warszawskich Powązkach, w Laskach czy
Palmirach. Nagrobne kamienie, krzyże, wypisane sentencje, wymownym milczeniem
napominają i napełniają duszę przechodnia głęboką zadumą.
2. Jest na
świecie jeden grób, pusty grób Jezusa z Nazaretu, położony na jerozolimskiej
Golgocie, który przez wieki spełnia przepowiednię Chrystusa: „Jeżeli ci
umilkną, kamienie wołać będą” (Łk 19,40). Pusty grób Jezusa jest pierwszym
ogniwem głoszenia orędzia paschalnego, fundamentalnej prawdy
chrześcijaństwa o zmartwychwstaniu Chrystusa. Po śmierci na krzyżu,
udokumentowanej przez rzymskiego setnika przebiciem boku, Jezus został
pochowany w Wielki Piątek nieopodal miejsca kaźni i śmierci, w grobowcu Józefa
z Arymatei. W Wielką Niedzielę o świcie trzy niewiasty nawiedziły grób i nie
znalazły w nim ciała Jezusa, a „dwaj mężczyźni w lśniących szatach” (Łk 24,4)
oznajmili, że „nie ma Go tutaj; zmartwychwstał” (Łk 24,6). Powiadomieni o tym
apostołowie Piotr i Jan przybiegli i ujrzeli pusty grób z leżącymi w nim
pogrzebowymi płótnami i chustą. Na ten widok apostoł Jan „ujrzał i uwierzył” (J
20,8) w zmartwychwstanie Pana. Pusty grób sam w sobie nie jest bezpośrednim
dowodem na zmartwychwstanie Jezusa; nieobecność ciała można by wyjaśnić inaczej
(por. KKK 640), na przykład: przełożeniem w inne miejsce, jak sądziła przez
chwilę Maria Magdalena (J 20,13) lub celową kradzieżą ciała przez uczniów
Jezusa, jak to z kolei rozgłaszali zakłopotani członkowie Sanhedrynu (Mt
28,11-15). Na przestrzeni wieków powstało jeszcze wiele innych hipotez,
usiłujących pozbawić fakt pustego grobu mocy dowodowej na zmartwychwstanie
Jezusa, jak hipoteza letargu lub zapadnięcia się ciała w szczelinę pękniętej
skały podczas trzęsienia ziemi. Tej
ostatniej hipotezie przeczy obecność płócien w grobie, które przylegały
szczelnie do ciała pogrzebanego Jezusa, a urzędowe stwierdzenie śmierci przez
straż rzymską, czuwającą przy skazańcu aż do przebicia boku włócznią, wyklucza
możliwość pozostawania Jezusa w stanie letargu.
3. Pusty grób
Jezusa stał się bulwersującą zagadką dla apostołów, niewiast, szczególnie zaś
dla tych, którzy dołożyli wszelkich starań, by uśmiercić Nazarejczyka i w ten
sposób wyciszyć i wygasić jego mesjańskie orędzie, ogłaszające nadejście
zbawienia. Pusty grób Jezusa jest faktem historycznym, ale wyjaśnienie
tego faktu i jego interpretacja mogą być wielorakie. Nie wskazywałby on
jednoznacznie na cud zmartwychwstania, gdyby zabrakło określanych mianem chrystofanii
spotkań Zmartwychwstałego z wybranymi ludźmi. Ich świadectwa w powiązaniu z faktem pustego grobu stały się
argumentem za historycznością faktu zmartwychwstania Jezusa (por.
KKK 643). „Dla ludzi dobrej woli odkrycie [pustego grobu] stało się pierwszym
krokiem ku uznaniu «faktu» Zmartwychwstania jako prawdy, której nie można
odrzucić” (Jan Paweł II, Katecheza o
pustym grobie z 1 lutego 1989 r.).
Przeżywając
corocznie Święte Triduum Paschalne, a nawet każdą Mszę świętą, która jest
uobecnieniem śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, powinniśmy ustawicznie
ożywiać naszą wiarę w zmartwychwstanie Pana i być zawsze gotowi do obrony wobec
każdego, kto domaga się od nas uzasadnienia tej nadziei, która w nas jest (por.
1 P 3,15).
4.
Zapamiętajmy: „Pusty grób i leżące płótna oznaczają, że ciało Chrystusa dzięki
mocy Bożej uniknęło więzów śmierci i zniszczenia; przygotowują one uczniów na
spotkanie Zmartwychwstałego” (KKK 657). Ów grób jest „niemym świadkiem
centralnego wydarzenia ludzkiej historii: Zmartwychwstania naszego Pana Jezusa
Chrystusa. Przez niemal dwa tysiące lat ten pusty grób świadczył o zwycięstwie
Życia nad śmiercią” (Jan Paweł II,
Homilia w bazylice Grobu Pańskiego z 26 marca 2000 r.).
Ks. Ireneusz Wrzesiński
