KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Wierzę w ... ?
Katecheza 46.
Chrzest Jezusa
1. W niedzielę
przypadającą po uroczystości Objawienia Pańskiego Kościół ukazuje nam kolejną
tajemnicę z ziemskiego życia Pana Jezusa: Jego chrzest w Jordanie. Wydarzenie
to, rozpoczynające publiczną działalność naszego Zbawiciela, zostało włączone
przez Ojca Świętego Jana Pawła II do różańcowych tajemnic światła.
2.
Oczywiście chrzest, jakiego udzielał św. Jan Chrzciciel i jaki przyjął od niego
Chrystus Pan, zasadniczo różnił się od sakramentu chrztu. Chrzest
udzielany przez Jana Chrzciciela był bowiem obrzędem pokutnym. Oznaczał
wejście na drogę nawrócenia, do którego Jan nawoływał: „Przygotujcie drogę
Panu, dla Niego prostujcie ścieżki” (Mt 3,3; por. Iz 40,3). Ewangelia podaje
nawet miejsce, gdzie Pan Jezus został ochrzczony: „Działo się to w Betanii, po
drugiej stronie Jordanu” (J 1,28). W dawnej Betanii Zajordańskiej (była
bowiem także Betania Przedjordańska, oddalona o 3 km od Jerozolimy, gdzie
mieszkali Łazarz, Maria i Marta) znajduje się potok wpływający do Jordanu. Woda
jest tam bardzo płytka i dlatego tamtędy prowadził szlak ze Wschodu na Zachód.
Jan Chrzciciel wykorzystał to dogodne miejsce, aby przygotowywać jak najwięcej
ludzi na przyjście Mesjasza.
3.
Otrzymany od Jana chrzest w Jordanie uważa się za początek publicznego życia
Pana Jezusa. Jezus, rozpoczynając swoją działalność, miał około 30-35 lat.
Działo się to prawdopodobnie około 27-28 r. naszej ery chrześcijańskiej.
Chrzest Pana
Jezusa ma niewątpliwie wymiar zbawczy. Jest zapoczątkowaniem misji Jezusa jako
cierpiącego Sługi Bożego. Przyjmując chrzest Janowy, będący obmyciem, jakiemu
poddawali się Żydzi na znak gotowości do pokuty i chrztem nawrócenia dla
odpuszczenia grzechów, Pan Jezus pozwala zaliczyć siebie do grona grzeszników.
Jednocześnie objawia się jako Baranek, który przez swoją śmierć zgładzi grzechy
świata. Chwila chrztu Pana Jezusa jest momentem Jego objawienia jako
umiłowanego Syna Ojca Niebieskiego, w którym Bóg ma upodobanie, i który poddaje
się całkowicie woli Ojca (por. KKK 536). Jest momentem namaszczenia Jezusa
przez Ducha Świętego, który na Nim spoczywa i obdarza Go mocą do spełnienia
zbawczej misji: „A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A
oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Świętego zstępującego jako
gołębica i przychodzącego do Niego. A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn
umiłowany, w którym mam upodobanie»”(Mt 3,16-17). Misterium chrztu Pana Jezusa
jest ukazaniem się całej Trójcy Przenajświętszej, wszystkich Trzech Boskich
Osób (por. KKK 535-536).
W 1955 r. wspomnienie
chrztu Chrystusa ustanowiono osobnym obchodem liturgicznym, przypadającym 13
stycznia. Reforma kalendarza liturgicznego po Soborze Watykańskim II w 1969 r.
określiła ten obchód jako święto Chrztu Pańskiego. Podnosząc jego rangę samo
święto przesunięto na niedzielę po 6 stycznia. Niedziela Chrztu Pańskiego, jako
niedziela rozpoczynająca czas zwykły w roku liturgicznym, kończy okres Bożego
Narodzenia, choć - zgodnie z wielowiekową tradycją Kościoła w Polsce - kolędy
śpiewamy jeszcze do święta Ofiarowania Pańskiego, popularnie zwanego świętem
Matki Bożej Gromnicznej.
4. Zapamiętajmy:
Chrzest Pana Jezusa w Jordanie był zapowiedzią pojednania ludzkości z Bogiem,
dzięki „otwarciu niebios”, które zostały zamknięte po grzechu pierwszych
rodziców. Chrzest Pana Jezusa był także zapowiedzią chrztu sakramentalnego
każdego z nas, przez który staliśmy się przybranymi dziećmi Bożymi oraz żywą
świątynią Ducha Świętego (por. KKK 537).
Ks. Daniel Brzeziński
