KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO
Wierzę w ... ?
Katecheza 16.
WYZNANIE WIARY
Bóg jest jeden
1. W wierszu „Zdziwienie” ks. Jan
Twardowski napisał z charakterystycznym dla siebie uśmiechem: „Dziwią się
kuropatwy co chodzą parami / (…) lipcowe gwiazdozbiory Rak i Lew na niebie /
(…) dziwi się księżyc sam na sam ze sobą / że Bóg jest jeden / i nigdy
samotny”. To proste zdanie „Bóg jest jeden i nigdy samotny” dobrze oddaje rdzeń
chrześcijańskiej wiary w jedyność Boga, będącego zarazem Trójcą
Przenajświętszą. W tej katechezie chcemy przypomnieć i uświadomić sobie, czego
Kościół naucza na temat tej pierwszej prawdy.
2. Słowa „Wierzę w jednego Boga”, jak dobrze pamiętamy, otwierają symbol
wiary, który odmawiamy podczas niedzielnej Mszy Świętej. Wyznanie: „jest jeden
Bóg” stanowi zatem pierwszą i główną prawdę wiary chrześcijańskiej (por. KKK
200). Podobnie jak żydzi i muzułmanie, chrześcijanie
są monoteistami (od greckich słów monos
– jeden i Theos – Bóg). Monoteizm od
początku charakteryzował naród wybrany, któremu Bóg objawił się właśnie jako
jedyny: „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem — Panem jedynym. Będziesz
miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze
wszystkich swych sił” (Pwt 6,4-5). Także Dekalog naucza już w pierwszym
przykazaniu: „Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną!” (Wj 20,3). U
początku wiary monoteistycznej stoi zatem zdecydowane odrzucenie przez Stary
Testament pogańskiego wielobóstwa, czyli politeizmu. Jezus Chrystus potwierdził
tę wiarę w przykazaniu miłowania Boga „z całego serca, z całej duszy, ze
wszystkich myśli i ze wszystkich sił” (Mk 12,30; por. KKK 201-202).
3. Mówiąc wraz z Kościołem: „Wierzę w jednego Boga”, wyznajemy przede
wszystkim, że Pan Bóg z samej swej istoty
może być tylko jeden. Już Tertulian, pisarz chrześcijański z przełomu II i
III wieku, nauczał, że „trzeba koniecznie, aby Byt najwyższy był jedyny, to
znaczy niemający sobie równego... Gdyby Bóg nie był jedyny, nie byłby Bogiem”
(KKK 228). Wiara ta ma także wielkie
znaczenie praktyczne. Uczy bowiem „żyć
w dziękczynieniu: jeśli Bóg jest Jedyny, to wszystko, czym jesteśmy i co
posiadamy, pochodzi od Niego: «Cóż masz, czego byś nie otrzymał?» (1 Kor 4,7)”
(KKK 224). Uczy „poznawać jedność i prawdziwą godność wszystkich ludzi”, dzieci
Jedynego Boga (por. KKK 225). Uczy też, że im bardziej i głębiej wierzymy w
Boga jako Pana naszego życia, tym mniej jesteśmy niewolnikami rzeczy i ludzi.
Przecież źródłem zniewolenia tylu narodów przez system sowiecki, źródłem gułagu
i Katynia, było odrzucenie chrześcijańskiej wiary w jedynego Boga Ojca
wszystkich i stworzenie bożka klasy robotniczej, a potem „kultu jednostki” –
Stalina i innych tzw. przywódców socjalistycznych. Także u podstaw ludobójstwa
hitlerowskiego stała – opierająca się na germańskim pogaństwie - wiara w
mityczną „rasę panów”, negująca prawdę o Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba, Bogu
Jezusa Chrystusa. Również dzisiaj bożkiem może stać się to wszystko, co czynimy
wartością najwyższą: pieniądze, kariera, władza, postęp, użycie itp.
Praktycznie każda wartość - dobra sama w sobie, ale z natury ograniczona,
czysto ziemska - może przybrać postać zniewalającego nas bożka, jeżeli zajmuje
w naszym życiu miejsce Pana Boga.
4. Zapamiętajmy:
„Bóg jest jedyny, ale nie samotny” (por. KKK 254). Wiara w jedynego Boga „i miłowanie Go całą swoją istotą ma ogromne
konsekwencje dla naszego życia” (KKK 222). Oddaje je dobrze modlitwa jednego ze średniowiecznych mistyków: „Mój Panie i Boże, zabierz mi wszystko, co
oddala mnie od Ciebie. Mój Panie i Boże, daj mi to wszystko, co zbliża mnie do
Ciebie. Mój Panie i Boże, oderwij mnie ode mnie samego i oddaj mnie całkowicie
Tobie” (KKK 226).
Ks. Henryk Seweryniak
